d'n Hadeejer september 2018

d ’ n hadeejer 11 Eén keer per zes weken komen Emiel Barten, Frank Heerkens en Wim van der Heijden een avond bij elkaar voor een ‘goed gesprek’. Tot dusver niets bijzon- ders. Maar waar de meesten van ons een dergelijk gesprek in het Nederlands (of Heziks) voeren, hebben zij ervoor gekozen om de hele avond in de Franse taal met elkaar te spreken. Ze vertellen hoe dat zo gekomen is en hoe zo’n avond dan verloopt. In het Nederlands, gelukkig! Het idee voor de Franse conversatieavonden kwam een jaar of zes geleden van Marjolein Schenk. Frank: “Zij vond het jammer dat we zo weinig Frans spre- ken en je de Franse taal daardoor eigenlijk helemaal verliest. Wij waren het daarmee eens en toen zijn we met zijn vieren begonnen. Marjolein heeft de club inmiddels helaas verlaten vanwege haar verhuizing, maar haar plek wordt binnenkort weer ingevuld.” Schoolfrans De interesse in de Franse taal komt bij alle drie voort uit de liefde voor Frankrijk. Frank ging er heel vaak op vakantie. “Dan merk je dat het lastig is om je daar met je ‘schoolfrans’ te redden. Op school leerden we woordjes en idioom, maar niet converseren.” Emiel heeft dezelfde ervaring. “Ik leerde de taal pas echt toen ik een tijdje in Frankrijk werkte en woonde en zo in contact kwam met de lokale bevolking. Dat was heel leuk, je leert de taal dan op een hele an- dere manier.” Ook Wim werkte enige tijd in Frank- rijk en bracht er samen met zijn gezin jarenlang de vakanties door. “Ik zocht altijd naar campings waar zo weinig mogelijk Nederlanders kwamen, zodat je wel Frans moest praten.” Sinds Wim en zijn vrouw José er een huis hebben gekocht, komen zij meer- dere malen per jaar in Frankrijk. “Dan probeer ik ook zoveel mogelijk contact te leggen met de lokale be- volking en lees ik vooral de plaatselijke krantjes.” Inspannend Emiel legt uit hoe de avonden verlopen: “We begin- nen in het Nederlands, totdat iemand zegt: ‘Alors, maintenant Français!’ En dan praten we, onder het genot van een Frans kaasje en wijntje, want dat is ook een belangrijk onderdeel van de avond, over al- lerlei onderwerpen uit de actualiteit, de cultuur of de politiek. Soms brengt Wim het dagblad ‘Le Figaro’ mee en bespreken we een artikel. We proberen zo goed mogelijk Frans te spreken en het gesprek lo- pend te houden. Heel af en toe komt er een woor- denboek aan te pas, maar dat is alleen als we écht niet op een woord kunnen komen. We doen er wel moeite voor en dat is soms best inspannend. Na een paar uur is het dan ook meestal wel genoeg.” Frank: “Door deze avonden gaat het Frans praten steeds gemakkelijker; de schroom is eraf.” Wim: “Je houdt de taal beter vast.” Emiel: “Fransen waarderen het ook heel erg, als je ze in hun eigen taal aanspreekt. Dat het dan een beetje houterig is en niet perfect, dat maakt niet uit. Je moet het gewoon doen.“ Tekst Liseth Kuijs Fotografie Eefje Voets