d'n Hadeejer december 2019

D ’ N HADEEJER 33 In augustus van dit jaar heeft hij zijn varkenshouderij verkocht. Dat was ooit wel de bedoeling, maar zo snel als het nu ging, hadden hij en zijn gezin niet kunnen bedenken. Onverwacht dus, want in september 2018 knapten ze hun huis aan het Rukven nog helemaal op. Edwin Daandels (47) had een vermeerderingsbedrijf, voor de pro- ductie van biggen bestemd voor de vleesconsumptie. Qua omvang tweemaal groter dan een gemiddeld ander varkensbedrijf. Op het laatst hield hij 1.300 zeugen en 5.000 biggen. Stoppen “Anderhalf tot twee jaar geleden maakten we plannen om over pakweg vijf à zes jaar met iemand anders in maatschap verder te gaan of het bedrijf te verkopen en iets anders te beginnen. Boven- dien zijn mijn kinderen te jong om overname te overwegen. Dit jaar kwamen we via via in contact met een potentiële koper en zijn we er goed uitgekomen. Ik heb mijn hart gevolgd en mijn vrouw was het eens met de verkoop. Zo snel hadden we niet verwacht, voor hetzelfde geld had het nog tien jaar geduurd.” Verkopen betekende ook dat ze op zoek moesten naar een ander huis. Ook dat proces ging snel. Zijn ouders moesten helaas recent verhuizen naar Laverhof, omdat moeder meer zorg nodig heeft. Daardoor kwam de woning aan de Heilarensestraat, naast zijn ou- derlijk huis, leeg te staan. Dit zijn ze nu aan het verbouwen. Edwin is blij met de mooie locatie èn met zijn twee zussen als buren, die in het ouderlijk huis wonen. Zijn ouders hadden hier vroeger een agrarisch bedrijf maar zijn in 1983 door de gemeente weggekocht vanwege woningbouwplannen. De boerderij bleef staan, maar zijn ouders gingen met hun varkensbedrijf verder aan het Rukven. Van- af begin jaren negentig maakte Edwin deel uit van de maatschap van zijn ouders en nam vervolgens het bedrijf in 2006 over. Ondernemer “Ik heb het altijd een mooi vak gevonden. De varkens, het onder- nemerschap, ben er ook mee opgegroeid. Maar het is de laatste jaren lastiger geworden. Steeds meer kaders waarbinnen je moet ondernemen. Ik zie het als een trechter, waarin we terecht zijn ge- komen. Van meer naar minder kunnen en mogen. De landbouw wordt onrecht aangedaan en al ben ik nu geen boer meer, het voelt nog wel zo. Investeren in natuur en verduurzaming moet, dat be- grijp ik echt wel. De te nemen maatregelen volgen echter te snel op elkaar. Het is zoiets als samen afspreken dat we de ambitie heb- TERUGBLIK Edwin gestopt met varkenshouderij op Rukven