d'n Hadeejer juli 2019

6 D ’ N HADEEJER ‘OVERWEGEND BRABANDER’ Hij is geboren in Zwijndrecht, provincie Zuid-Holland. Het ge- zin verhuist naar Rosmalen als Victor twee jaar is en op zijn tiende opnieuw, maar dan naar Indonesië. Zijn ouders gaan er voor vier jaar in het onderwijs werken. Hij maakt daar de Nederlandse school af en bezoekt later de Internationale school, waar in de Engelse taal wordt lesgegeven. Die taal zou hem goed van pas komen bij zijn vervolgopleidingen. Op relatief jonge leeftijd had Victor dus al veel gezien. In 1991 ko- men ze terug en gaan in Stiphout wonen. Op zijn 16e gaat hij zweefvlieglessen volgen en behaalt zijn eerste vliegdiploma. SELECTIEPROCEDURE Al tijdens zijn middelbare schooltijd in Helmond meldt hij zich aan voor de keuring tot opleiding vlieger bij de Lucht- macht. Uit 7.000 aanmeldingen worden er uiteindelijk 40 aangenomen. Dan heeft hij zeven selectieronden doorstaan en is er een half jaar verstreken. “Het medisch onderdeel is het meest spannend. Dat heb je zelf niet in de hand. Je moet superfit zijn.” Hij begint aan de Algemene Militaire Opleiding in Breda. “Vijf maanden camouflagepak aan, geweer in de hand en rennen door het bos. Daarna vliegenierssopleiding van anderhalf jaar in Woensdrecht. Je leert opstijgen, landen, navigeren, omgaan met instrumenten, op tijd vliegen, op for- matie of juist verder uit elkaar.” En dan komt zijn droom uit: hij mag gaan vliegen in een F16. WINGSSPELD “Net als andere aspirant-vliegers uit NAVO-landen ging ik voor mijn verdere opleiding naar Texas in Amerika. Gedu- rende anderhalf jaar diensten van twaalf uur op, twaalf uur af en tien vlieguren per week met de opleidingsvliegtuigen T-37 en T-38. Dan mag ik eindelijk de Wingsspeld, het vlie- geniersembleem in ontvangst nemen.” Na nog eens negen maanden opleidingsvluchten uitvoeren in Arizona keert Vic- tor terug naar Nederland. Hij wordt van 2001-2004 gestatio- neerd op vliegbasis Twente. Vanwege bezuinigingsmaatrege- len besluit men tot opheffing van de basis. Een deel van het personeel wordt verplaatst naar Volkel, waaronder Victor en hij gaat in Den Bosch wonen. Hij rondt opnieuw succesvol een korte opleiding af bij de Amerikaanse Luchtmacht en in 2006 maakt hij de overstap naar vliegbasis Eindhoven. Met een Hercules C-130 voert hij voortaan luchttransporten uit door heel Europa. VEILIGHEIDSONDERZOEK “Er werd mij gevraagd een verbetertraject te starten met be- trekking tot de procedures op de militaire vliegbasis in Eind- hoven. Ik zag gevaarlijke dingen gebeuren, er waren geen procedures uitgeschreven. Defensie-breed was het niet goed geregeld. Er moest een cultuuromslag plaatsvinden. Ik zag dat vanaf 2006 niet voldaan werd aan de luchtvaarteisen ge- noemd in de Luchtvaartwet, men had niet mogen vliegen.” In november 2009 bespreekt hij zijn zorgen in een persoonlijk gesprek met zijn commandant. VERVALSING Kort daarna gaat hij twee weken naar Zuid-Afrika op vakan- tie. Hierna verklaart de commandant van zijn squadron ten overstaan van Victor’s collega’s dat deze heeft ingestemd met de start van een psychiatrische behandeling. “Waarom die commandant dat verklaarde is tot de dag van vandaag Victor van Wulfen (42) Tekst Thea van der Doelen Fotografie Ronald van Hastenberg Vormgeving Evie Verhoeven Ruim vier jaar na het verschijnen van een ‘vernietigend’ rapport over de veiligheid bij vliegbasis Eindhoven loopt er nog een zaak, door hem in gang gezet bij het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg in Eindhoven. Voorafgaand is er veel gebeurd. Na intensieve jaren van opleiding, vlieguren als luchtmachtpiloot, maar ook jaren procederen staat de blik van Victor van Wulfen nog steeds op de toekomst gericht. Zijn eerste drie woordjes als dreumes waren papa, mama en vliegtuig! Dat verklaart veel.