d'n Hadeejer oktober 2019

D ’ N HADEEJER 13 ingezogen wordt. Geduld is een vereiste. Als je even niet oplet, kun je opnieuw beginnen. De wijn maakt dan veel goed. Wijn en haken is de beste thera- pie. Het stoffige imago is er wel een beetje af. We maken er altijd een gezellige avond van en hebben veel lol.” Ze meet nog een keer. “Verdikkeme (vrij ver- taald), weer opnieuw.” Yvette is helemaal trots op haar regenboogvlag. ”Ik haak alleen op onze gezamenlijke avonden. Thuis heb ik nog wat an- dere ‘projecten’ die aandacht vragen.” Anita kan niet zonder haar haaknaalden. ”Als ik niet kan haken, word ik chagrijnig. Op vakantie in Frankrijk had ik wel mijn bol- len bij me, maar geen naalden. Paniek jòh! Gelukkig haken ze in Frankrijk ook.” Ze heeft een twintigtal ‘pannenlappen’ op tafel lig- gen. ”Dat moet een deken worden. 48 moet ik er voor hebben. Ik kan de hele dag wel haken of breien. ‘Nie lulle mar brèie’ is mijn motto.” Op de vraag wat ze wil drinken: “Doe maar een glas water.” Geen wijn? “Nou ja, wurrum ok nie, nou we hier toch zèn.” Eerste breinaald In de tussentijd is Lot nog druk met haar sjaal. De never ending sjaal doet zijn naam eer aan. “Potverdorie (opnieuw vrij vertaald), nou moet het echt gaan lukken.” Bij masterchef Nicole zit het breien in het bloed. In elke vezel van haar lijf. Via haar moeder overgedragen. Op haar zesde levens- jaar kreeg ze haar eerste breinaald. Toeval of niet, nummer zes. “Voor alle neefjes en nichtjes die geboren werden, breidde ik een poes. Als ik thuiskwam van de middelbare school, ging ik eerst een uur breien. Om af te reageren, haken is onthaasten. Uit deze tijd heb ik nog steeds truien. Ik draag ze op het werk, 32 jaar oud, verfspetters zaten erop, eruit gehaald. Ze zitten nog geweldig. “ Ze geeft ook les, als je als lezer belangstelling hebt kun je haar mailen: nicolekuijpers@ziggo.nl. Lot zit inmiddels weer helemaal in haar ‘zen’. Gaat helemaal goedkomen met haar n.e.s. En Lian gaat vrolijk verder met haar paddenstoelen. Nog een wijntje dames? Haak aan bij Nicole Ouderraad Het is een gezellige boel aan de keukentafel bij Nicole. Er lig- gen allerlei projecten, een echte haakterm, op tafel. “Is er nog grijs?” Lot is met een ‘never ending sjawl’ bezig. Als de wol op is, is de sjawl (of sjaal indien u wenst) klaar. Adviezen vliegen over en weer. “Potverdrie, komt niet uit,” moppert Lot, “uithalen en opnieuw beginnen.” Onze fotograaf Sanne is ook druk in de weer. Sil, zoon van Nicole, is haar assistent. Hij verzorgt het licht. Een natuurtalent. Het dameskransje heeft zijn oorsprong bij de ouderraad van basisschool Het Mozaïek. Zes jaar geleden had Nicole een gehaakte tas bij zich. De andere meiden raakten ge- ïnteresseerd en onder de noemer van ‘Haak aan bij Nicole’ was het clubje een feit. Lian is niet tevreden met haar paddenstoe- len, haar gezicht spreekt boekdelen. “Ik dacht dat ik hem had”. Nicole springt bij. “Je moet hem dubbel nemen.” Therapie Lot moet even meten. “ Er zijn twee verschillende types in ons clubje. De diehards, die ook buiten onze avonden fanatiek brei- en en haken, èn degenen die het leuk vinden om er een gezellig avondje van te maken. Ik kan er helemaal in opgaan, word er helemaal ‘zen’ van. Het gevoel is als een boek waar je helemaal ‘Wijn en haken is de beste therapie’