d'n Hadeejer augustus 2020

d’n HaDeejer - 13 heeft wel iemand verloren. En ieder verwerkt het op zijn of haar manier, maar ook weer samen. Dat geeft ver- binding. De vespers viering, met daar- naast allerlei creatieve kunstvormen, muziek, het heeft me echt geholpen in de verwerking. Het was een mooie afsluiting, het gaf me rust en troost. Er was een groep jongeren die in nage- dachtenis van een vriend wat aan het smeden waren. Er was een vrouw met een lang lint waar je een tekst op kon ge- ven. Ik heb voor Nico er ‘ALS…’ op laten zetten. En als slot afsluiten en het leven vieren bij Het Proeflokaal. Ook al heb ik niet meer het gevoel voor het tradi- tionele geloof, ergens moet er toch wat zijn. Moeder zat in het verzorgingshuis en had haar huis nog in de Balledonk. Ze gaf ons de opdracht het huis te ver- kopen. ‘Ik red het hier wel verder, alleen die pioenroos wil ik niet kwijt’. Toen heb ik die pioenroos bij ons geplant. Heeft nooit meer gebloeid. Moeder overlijdt in maart, in mei stond hij in bloei… . Ik hoop dat bezoekers van Alle Zielen er net zo’n goed gevoel aan overhouden als ik. Ik heb het verlies van mijn broer Nico een plekje kunnen geven.” Verlies na verlies Hanneke van der Voort verliest op haar zestiende haar moeder. Op het boe- renbedrijf in Vinkel hoeft ze dan, zoals ze het zelf zegt ’niet meer naar achter’. Vanaf dat moment runt ze het huishou- den. Ze leert John kennen, ze trouwen en ze raakt zwanger. In 1997 krijgt ze een zwaar auto-ongeluk, waarbij hun ongeboren dochtertje Kelly komt te overlijden. “Zelf lag ik helemaal in puin ‘Het gaf me rust en troost’