d'n Hadeejer augustus 2020

d’n HaDeejer - 7 Bijna een eeuw in leven Jet Terlingen had dat nooit gedacht Hoe zou het voelen als je bijna 100 jaar oud bent? Dat vroegen we ons bij de redactie af. Kijk je dan terug op een rijk leven, denk je na over wat is geweest of durf je nog, met kleine stapjes, vooruit te kijken naar wat komen gaat? We spreken Jet Terlingen (99) over haar leven in HaDee en haar kijk op het ouder worden: “Ik had nooit gedacht dat ik zo oud zou worden, dat hoefde eigenlijk ook helemaal niet.” Zo kwiek en fier als ze tegenover me zit, zou je het haar niet geven: dat etiket ‘bijna 100’ jaar. Toch is 1920 haar geboorte- jaar. We drinken een kop thee, die ze zelf gezet heeft. Of ik wel even onze kopjes wil inschenken, want zelf ziet ze dat niet meer zo goed. De computer, printer en het voorleesapparaat in de ruimte verbazen me, maar lijken prima hun dienst te doen, zo ingebed in het antieke interieur. Jet: “Ik volgde op mijn 80e type- les via de KBO en heb mijn typediploma gehaald. Het voorlees- apparaat helpt me door teksten voor te lezen. Heel handig, want zelf lezen kan ik niet meer.” Ik vraag aan Jet hoe het kan dat ze zou oud is geworden. “Geen idee,” antwoordt ze. “Ik eet gewoon. Drink in de middag een sherry en in de avond een glaasje wijn. De laatste jaren slaap ik veel, ik merk dat mijn lichaam dat nodig heeft. Ook houdt mijn ritme me scherp. Maar 100 jaar worden, dat hoefde niet zo. Ik ken weinig leeftijdsgenoten. Nooit gekend ook.” Abdij van Berne Jet is geboren in Tilburg, komt uit een gezin van acht kinderen (twee jongens en zes meisjes) en is de derde oudste. Ze is veertig jaar geleden in Heeswijk-Dinther komen wonen, toen ze zestig jaar oud was en met de VUT ging. “Dat was een bewuste keuze, ‘Ik houd nog teveel van mijn onafhankelijkheid’ Tekst Eline Sigmans Fotografie René Kuijs Vormgeving Iris Manders omdat ik mee wilde leven met de abdij. Mijn broer is een van de Norbertijnen. Ik voel me met ze verbonden, neem deel aan vie- ringen in het Convent, ga iedere middag naar de mis en iedere avond naar het vesper. Dat is een gebedsdienst om 18.00 uur. Na het vesper ga ik naar huis, waar ik mediteer en dan pas begin ik aan mijn avondeten. Daarna zet ik de televisie aan of luister ik een boek. Dat laatste doe ik trouwens overdag ook vaak.” Sinds 1994 is Jet participant van de Abdij van Berne, wat inhoudt dat ze deelneemt aan de Norbertijnse spiritualiteit en gemeen- schapsbeleving. De abdij speelt een grote rol in haar leven, ze is daar iedere dag te vinden. Ook op zondag, waar ze na de mis nog het gezelschap opzoekt voor een kop koffie. Ze vond het dan ook moeilijk toen het coronavirus om de hoek kwam kijken en dit deel van haar leven (tijdelijk) wegviel. Verdieping “Ik heb heel mijn leven naar verdieping gezocht. Dat zit in me. Ik was werkzaam in de zorg en voordat ik in 1980 met de VUT ging, zorgde ik dat ik in de ochtend vóór mijn werk naar de mis ging. Dat had ik afgekeken bij mijn vader; die liep vroeger de kerk binnen, voordat hij naar zijn werk ging. Ik woonde destijds in Arnhem en was veel bezig met zen meditatie en yoga. Dat bracht