d'n Hadeejer december 2020

d’n HaDeejer - 9 gegaan. Dat is het geluk bij de politie, je kunt veel verschil- lende kanten op. Eerst ging ik inbraken onderzoeken en gelei- delijk aan deed ik zwaardere zaken. Als je eraan toe bent, kun je steeds een stapje verder. De eerste keren moet je er echt aan wennen, dan kwam ik thuis en bleef ik het maar ruiken… Nu niet meer, ik vind het veel vervelender dat het afval soms in de hele woning 1,5 meter hoog is. Hoe kun je zó wonen? Dan moet je een pad gaan maken door de zooi heen, dat is viezer dan de mens die er al een tijdje ligt. In dat geval bellen de buren in verband met de stank en/of de vliegen. Zo triest dat niemand die persoon gemist heeft. Wat helpt, is dat je de mensen niet kent, dat geeft afstand. Op het moment dat het dichtbij komt wordt het heel erg las- tig. Vanaf m’n 30e onderzoek ik in driekwart van de gevallen overleden mensen: moorden, veel zelfdodingen en natuurlijk overlijden dat pas laat wordt ontdekt en waarbij de huisarts geen doodsoorzaak kan vaststellen.” ERIN GEROLD Tom ervaart zijn werk niet per se als bijzonder. “Ik ben erin gerold en het blijkt te passen, ik zit dus hartstikke goed op m’n plek. Ik vertel er thuis ook niet veel over, want het gaat vaak om vertrouwelijke informatie; dat geldt ook voor mijn vrien- din Mariska die bij Laverhof werkt. We hebben een fijn plekje gevonden in de Heilarensestraat en een half jaar geleden is ons eerste kindje geboren: Bo, een meisje. Ik vind de politie een fijne werkgever, waar je allerlei opleidingen kunt volgen. Als je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging, is er altijd er- gens anders in de organisatie plek.” ‘In een drukke week zie ik meer ellende dan de meeste mensen in hun hele leven´ Tekst Anja Bekkers Fotografie Sanne van Rozendaal Vormgeving Collette Bosch