d'n Hadeejer februari 2020

Stùrm raast overal Terwijl ik di zit te skrève, stùrmt ‘t buite. Ciara, zo hebbe ze ’t genoemd, raast over ons lèndje. Kode oranje hùrde ik en giestere zinne ze nog dè de stùrm zwoarder zal zen dan vùrspeld. Rare ùtspraak van ’n weersvurspeller ùm te zegge dè z’n èige vùrspelling nie ùt zal komme. Dè is hetzelfde ès dè ik iemes van Astro tv bel, die dan vertelt dè Marco Borsato noa di joar zal hertrauwe, en dan deraachteròn zi “mar miskien ôk nie.” Terwijl Ciara in ons kikkerlandje de bèum ùt de grond trekt, de treine trug de stations in bloast, vliegtuige òn de grond houwt en ôk zellefs de voet- ballers ginnen bal kunne skuppe, heur ik dè zellefs ‘t Nederlands Kampiejoenschap tegenwindfietse is afgelast. Farmers Defence Force (FDF) zurgde dees week al vur stùrmachtige ùtsprake en aander protestboerre stonne in de rèj ùm de FDF frontman van tegewind te vùrzien. ’t Advies is ùm nie buite te komme mè de stùrm en zo worre we nie geploagd dùr trekkers, mar rukwinde. Klimaatverandering is een woord dè ik onderhand dageluks heur en skent deels te danke te zen òn de winderigheid van koei. En miskien nie ontoevallig hurde ik vandeweek: “gemiddelde tem- peratuur stijgt sneller dan voorspeld.” Steeds meer vùrspellinge worre zo onvùrspelbaar; ‘t is mar net hoe de wind wèjt. Diskussies ware d’r al over Zwarte Piet en irder de negerzoen en deze week din de proat over de moor- kop t nòdige stof opwije. Code oranje is afgegeve dùr t KNMI, en terwijl de stùrm zwoarde zò zen dan vùrspeld, heur ik net dè de stùrm zellefs nóg zwoarder is dan verwaacht. De maximum snelhede op de snelwege moete umblig, mar Ciara raast er mè 130 kilemeter per uur over- hinne. Vur windenerzjie hebbe we d’r ôk niks òn want windmeules worre bè dizze wind stilgezet, D’r zen al veul rages gewist en ôk dinger ès bevur- bild valentijnsdag, zen allemol overgewèjd ùt Ame- rika. Mar nou wèjt de wind ùt ’n anderen hoek en kùmt vanùt China ‘t Corona-virus wijer dist. Chinese leiders krège de wind van vùrre ùmdesse te loat ak- sie ondernóme zo’n hebbe, en goei advieze han ze in de wind geslage. Zo zal ’t de verkópers van mondkèpkes momenteel vùr de wind gòn, mar die dinger zen er alleen int wit. Ok doar mis- kien tet vùr ’ne frisse wind. ToKo column Toon Dan kom ik op vrijdag weer logeren, ik deel mijn kamer altijd met Stijn. Zaterdagavond ga ik weer naar huis. Maar vrijdag is mijn vrije dag en mijn chilldag. We spelen, klussen, doen boodschappen, ma- ken soep of gaan lekker met een dekentje op de bank liggen. Ik mag dan ook met mijn vriend Sjoerd afspreken die in huis 1 woont. In het weekend krijgen we chips en soms gaan we naar de Solexrace.” Ieder kind zijn eigen plekje Lisa: ”We zijn al vaak verhuisd en dat bracht veel onrust, daarom zijn we zo blij met deze mooie vaste plek. We hebben hier veel ruimte en dat brengt rust. Dat is zo belangrijk voor onze kinderen. Bovendien zullen in de toekomst de kinderen die hier nu komen logeren, waarschijnlijk ook komen wonen. En wat is er fijner dan dat we ieder kind zijn eigen plekje kunnen bieden, waar hij of zij zich kan terugtrekken.” Lion vertelt hoeveel het ook voor hen als ouders betekent, dat er geen leeftijdsgrens meer is bij Lima. Als dit besluit niet genomen was, zou Peter nu hij 18 is, naar een andere plek gemoeten hebben! ‘Ik wil hier nooit meer weg’ Intussen sluiten er wat jongeren bij ons aan tafel aan en als we vragen wat ze van het nieuwe gebouw vinden roepen ze ‘TOP! FIJN! IK WIL HIER NOOIT MEER WEG!’ En als we over de tuin beginnen, wil Peter vooral graag een voetbalveld en een wedstrijdbal. De an- dere kinderen roepen om een trampoline, een relaxschommel, een klimrek en moeder Lion vraagt om een gezellige picknickplek. Lastige momenten mogen ook Lisa: “Samen leven, mogen zijn wie je bent, ook al gebeurt er soms ook iets minder aangenaams, want dat hoort er ook bij. En die mo- menten mogen er ook zijn. We kijken dan altijd samen met de be- handelcoördinator, de ouders en het kind, wat passend bij hem of haar is. Maar we werken het liefst preventief, zodat we de lastige momenten voorkomen.” Peter: ”Als ik iets lastig vind, ga ik gauw naar Lisa. We kijken dan samen hoe we het gemakkelijker kunnen maken.” Lisa: ”We hebben dagelijks contact met de ouders; via Carenzorgt kunnen ouders zien hoe het die dag is gegaan en vaak voegen we foto’s toe.” De rondleiding Natuurlijk wil Peter eerst zijn kamer aan ons laten zien. Het hele gebouw is ruim opgezet met verschillende hoekjes waar de kinde- ren zich lekker terug kunnen trekken. Er is in zowel huis 1 als 2 een ruime keuken en er staat een grote tafel om samen aan te eten. In huis 1 wonen de kinderen die zelfstandiger zijn. Zij hebben een eigen appartementje met douche en toilet. In huis 2 hebben de kin- deren wat meer nabijheid nodig; zij hebben een gezamenlijke rui- me douche en toilet en tevens genoeg mogelijkheden tot privacy. Lima betekent veel voor ons. Voor onze Peter zijn tweede thuis, waar ik weet dat hij op zijn plekje is. Voor mij betekent het rust, vrijheid en los kunnen laten, want dat is erg moeilijk. ‘Vrijdag is mijn chilldag’ d’n HaDeejer - 13