d'n Hadeejer juli 2020

We spreken elkaar eind juni en hoewel het dan nog maar drie maanden geleden is dat het allemaal begon, zit er een krachtige man tegenover me. Toch is hij nog niet waar hij moet zijn. “Ik denk dat ik op ongeveer 70% zit.” Hij heeft vooral fysieke klachten: aan zijn verblijf op de Intensive Care hield hij een ‘frozen shoulder’ over, waardoor hij zijn linker- arm nog niet goed kan optillen. Ook zijn conditie heeft een flinke dreun gehad. Mentaal zit het wel goed. “Ik ben nooit in paniek geweest of bang dat het niet meer goed zou komen. Mijn glas is altijd half vol. Voor mijn gezin vind ik het wel erg dat ze dit hebben moeten meemaken.” Samen met zijn vrouw Christel, zoon Jens en dochter Imke blikt hij terug op de afgelopen maanden. Met een flink stuk taart, want: “We vieren elke dag dat hij er nog is,” zegt Christel. KLACHTEN Op 25 maart krijgt Reinier klachten: hij heeft flinke verhoging en slaapt heel slecht. Omdat hij niet kortademig is, gaan de alarmbellen bij de huisarts niet meteen af. Bij Christel wel en als na anderhalve week de koorts blijft aanhouden en hij 12 paracetamoltabletten nodig heeft om de dag door te komen, besluiten ze naar het coronaspreekuur te gaan. Daar wordt vastgesteld dat hij een bacteriële infectie op de longen heeft en er wordt antibiotica voorgeschreven. Vanaf de afspraak bij de huisarts gaat het alleen maar slechter: ’s avonds heeft Reinier 41,7 graden koorts en kan hij niet meer aangeven hoe hij zich voelt. Christel aarzelt geen moment en belt meteen een ambulance. “Zet de voordeur maar open”, werd er gezegd. ZIEKENHUISOPNAME In ziekenhuis Bernhoven wordt duidelijk dat hij besmet is met het coronavirus. “Mijn longen bleken helemaal vol te zitten met vocht. Ze begrepen daar niet dat ik nog kon ade- men. Waarschijnlijk hebben de bacteriële infectie en het vi- rus elkaar versterkt.” Reinier is op dat moment vooral heel moe, maar voelt zich niet echt ziek. Voor Christel is het een geruststelling dat hij in het ziekenhuis is. “Thuis had hij het waarschijnlijk niet gered.” Echt rust krijgt ze niet. Terwijl haar man wordt opgenomen in Bernhoven, moet haar moeder, die daar drie dagen eerder werd opgenomen, overgeplaatst worden naar een ziekenhuis in Haarlem. Ook zij is besmet met het coronavirus en ze moet kunstmatig in coma worden gebracht, omdat ze het anders waarschijnlijk niet overleeft. “Het was echt een hele slechte film”. INTENSIVE CARE Het scenario wordt nog slechter, als Christel anderhalve dag later ’s ochtends in alle vroegte wordt gebeld. “Reinier moest worden overgebracht naar de Intensive Care. Hij ging hard achteruit en de verwachting was dat het lichaam niet meer in staat zou zijn om corona te overwinnen, als hij niet kunstmatig in coma gebracht zou worden. Het moment dat je afscheid moet nemen is niet te beschrijven. Je weet op dat Het leven lachte de 46-jarige Reinier van der Heijden toe: een fijn gezin, een mooi bedrijf, een nevenfunctie als caféportier, een vrijwilligersfunctie bij VV Heeswijk en ook nog tijd om te mountainbiken. “Ik was gewend dat ik alles kon.” Totdat corona het tijdelijk helemaal overnam. ‘Ik heb geen pech, maar geluk gehad’ d’n HaDeejer - 7