d'n Hadeejer juni 2020

d’n HaDeejer - 17 koers goed kan volgen. Vroeger zat ik volop mee in de organisa- tie. Door mijn vele contacten haalde ik grote renners als Jan Raas en Gerrie Knetemann naar Heeswijk. Na afloop douchte Raas in ons huis en at zijn boterhammetje daar aan de tafel. Hele ge- wone jongens zijn dat, altijd gebleven. Maar dit jaar ging het niet door vanwege de corona en er zijn ook geen wielerwedstrijden op de televisie.” Ook geen voetbal Sjaan en Ad waren vaste gezichten bij voetbalclub Heeswijk. “Sjaan was helemaal van het voetbal, ik ging met haar mee, al geef ik er niet zoveel om. Maar sinds onze kleinzoon Danny in het eerste speelt, misten we geen wedstrijd. Zowel uit als thuis waren we erbij,” vertelt Ad trots. “Toen Sjaan overleed, was het net winterstop. In het voorjaar wilde ik het leven met het voetbal weer een beetje oppakken, maar door corona is er geen wed- strijd meer geweest.” Gelukkig komen zijn kleinzoons regelmatig langs bij opa, maar houden wel afstand. “Zij zitten dan daar aan de grote tafel en ik hier in de grote stoel.” Ad geniet van zijn kleinkinderen. “Ze hebben allebei een mooie vriendenschare om zich heen. Ik vind het leuk dat bij een verjaar- dag de jongens van het eerste elftal na de training dan bij Danny binnenkomen om een potje bier drinken. Dan ben ik graag van de partij ommee te buurten. Maar dat zal dit jaar ook wel anders zijn.” Geen afscheid Aan verhalen geen gebrek als je zo even met een lekker kopje koffie bij Ad in zijn knusse jaren 6o huiskamer aan de Flerustraat zit. Waar het verleden nog springlevend is in de herinneringen van de senior, is het in het huis en het hoofd van Van Rixtel vaak stil. Zijn enthousiasme als hij vertelt, maakt dan snel weer plaats voor een terneergeslagen toon. “Ons Henny komt elke dag even aan en ik heb fantastische buren gekregen, die regelmatig bin- nenlopen om te vragen of ze nog iets kunnen doen. Een paar dagen geleden kwam de KBO nog een plantje brengen en op maandag komt Wendy uit Schijndel om te poetsen. Maar als ik maandelijks actief ben geweest bij de kerkhofploeg of ik heb even een boodschap op de markt of in de winkel gedaan, dan kom ik toch weer terug in een leeg huis”, sombert hij. “Dat coronavirus is een rotding. In korte tijd zijn veel mensen weggevallen. Tiny van Rooij en Cor Klein kende ik al heel lang, ik sprak hen regelmatig, ook nog in Laverhof. Nu zijn ze weg. En Stientje hier uit de straat is overleden. Tot voor kort liep ze hier de deur plat, ze was een vriendin van Sjaan. En dan ook nog Wim hier tegenover. Door corona kon ik er niet bij zijn om afscheid te nemen.” Stil in huis Van Rixtel voelt zich niet eenzaam, maar mist wel elke dag zijn vrouw Sjaan. Bijna 30 jaar waren zij samen thuis, na het arbeid- zame leven van Ad. “Eigenlijk zouden we nu heel veel samen fiet- sen. Samen televisiekijken. Dat gaat nu niet meer. En door de corona ga ik zelf ook niet zoveel meer de deur uit. Buiten kom je ook veel minder mensen tegen om even een praatje te maken. En dan kom ik thuis in een leeg huis. Het is stil in huis. Mijn leven is flink veranderd.”