d'n Hadeejer maart 2020

“Als ik aan De Kersouwe terugdenk, denk ik aan familie, samen zijn, samen ervaren, saamhorig- heid,” begint Mieke van der Geijn-van Aspert te vertellen. Het is haar meest mooie herinnering aan ons openluchttheater. “Bijzonder dat Mieke dat zegt”, vult Sanne aan, “want dat is precies hoe ik het nu ook nog steeds ervaar.” Alle drie de dames blikken met warme gevoelens terug op de producties die zij in de afgelopen jaren op het toneel hebben mogen zetten. Bijzondere verhalen komen boven tafel. ONTSPANNING NET BUITEN HET DORP Om in beeld te brengen hoe De Kersouwe al die jaren haar magische karakter heeft weten vast te houden, moeten we terug naar het ont- staan. Het was 1945, net na de oorlog, toen de Norbertijnen met het idee kwamen om open- luchtspelen te organiseren. Mieke was toen 15. “Het was niet de bedoeling dat men in het café bleef hangen. Dus boden de Norbertijnen een plek voor vertier aan, net buiten het dorp. Baron Van den Bogaerde was beschermheilige en we voerden bijbel- spelen op. Via via werd in Heeswijk, Dinther, maar ook in Schijndel gevraagd wie er wilde meespelen.” Met grote holle betonnen bakken, afkomstig van vliegveld Gilze-Rijen, werden de tribunes gebouwd. Deze vormen tot op heden nog steeds de tribunes van het grote theater, maar dan in een nieuw jasje. MADELIEF De Paradijsvloek was het eerste stuk dat opgevoerd werd, op 11 augustus 1946. Mieke: “Ik werd gevraagd voor een figurantenrol. Leek me hartstikke leuk. Mijn twee broers deden ook mee, dus dat trok me wel. Oh, wat waren we prachtig uitgedost! Ik heb daarna nog zo’n drie tot vier keer meegespeeld. De stukken vonden altijd op de zondagen in augustus plaats. Dat is nog steeds zo, toch?” “Klopt, onze producties spelen we nog steeds op alle zondagen in augus- tus. Soms zelfs zaterdagen”, haakt Tineke in. Ze vertelt dat de naam Kersouwe het Vlaamse woord is voor ‘Madelief’, de bloem. Sanne lacht. “Vandaar dat de nieuwsbrief ook ‘De Brief van Madelief’ heet.” SAMENHANG VAN DE GROEP De Kersouwe was toentertijd de enige recreatieve mogelijkheid in de omgeving om ontspanning te vinden. Een drankje bij DeBar, even shoppen bij Number3 of een borrel bij De Toren behoorden niet tot de mogelijkheden. De abdij had een prominente rol en stimuleerde inwoners uit ons dorp en studenten van het internaat om mee te spelen. Samen met het kasteel waren zij vooruitstre- vend en brachten zij ons dorp veel. Mieke: “Misschien zorgde de leiding van de ‘Ik herinner me Antoon Coolen nog, met z’n mooie strikje’ 20 - d’n HaDeejer