d'n Hadeejer mei 2020

Er zijn veel mensen die weleens hardlopen, een kilometer of vijf of een (halve) marathon. Afstanden van honderden kilometers zijn bijna niet voor te stellen. Ook voor ultraloper Teun Geurts was dit ooit ondenkbaar. Inmiddels loopt hij ze meerdere keren per jaar. De atleet is ervan overtuigd dat iedere loper dit kan leren. “Deze sport is echt een aanrader, maar wel met beleid. Neem er de tijd voor, ook die extreem lange routes worden een soort van normaal.” Een erg interessante sport die niet alleen fysieke, maar ook mentale uitdagingen met zich meebrengt. Start Hardlopen deed Teun al lang en hij had ook al eens deelgeno- men aan een marathon. Sinds een jaar of twaalf richt hij zich op het ultralopen. Het begon allemaal in Zwitserland, waar hij zijn vrouw Marieke vergezelde, die daar een aantal jaren een week naar toe ging als yoga-docente. Hij leerde er iemand kennen met wie hij door de bergen ging rennen. “Je loopt dan niet steeds hetzelfde spoor en op een gegeven moment werd het een soort van wedstrijdje wie het snelst was, tot we naar beneden aan het racen waren. Ik vond het een ideale mix tussen rennen en berg- wandelen.” De atleet ging in het daaropvolgende jaar zelf routes uitzetten van een kilometer of zestig. “Lekker de hele dag de ber- gen in.” De mensen om hem heen zagen zijn enthousiasme en hij kreeg een boek over extreem duurlopen cadeau. “Toen pas kwam ik erachter dat het echt een bestaande sport is, ik had er nooit eerder van gehoord.” De trails in verschillende continenten die in het boek staan, wakkerden zijn passie aan. “Er staat bij- voorbeeld een route in rond het Mont Blancmassief, dat is toch super gaaf, als je daar kunt gaan lopen!” De atleet was niet meer te stoppen en inmiddels traint hij meerdere keren per week en neemt zo’n twee keer per jaar deel aan een wedstrijd. Fysiek Zijn laatste race was er één van 500 km met daarin na iedere 65- 80 km een checkpoint met mogelijkheid om te rusten. De weers- omstandigheden waren zwaar: de ultraloper trotseerde storm, regen en sneeuw. Hij finishte als eerste met de nummer twee op bijna een dag achterstand. Zo’n zware inspanning, dat kan toch niet goed zijn voor een mensenlichaam? “Dat hoor ik natuurlijk vaker. Ik heb zittend werk en antwoord altijd dat dat een stuk minder gezond is dan iedere week 100 km rennen. Daarnaast moet je wel goed voor jezelf zorgen om zulke prestaties te kun- nen leveren. Maar eerlijk is eerlijk, zo’n race als deze is natuurlijk wel een flinke aanslag op je lichaam.” Dat wordt wel duidelijk als de kilometervreter vertelt over zijn lichamelijke herstel. “De race was in februari en tot de twaalfde nacht na afloop was ik ’s nachts nog aan het zweten. Het duurde een maand tot mijn rusthartslag weer normaal was. Ik kan nu weer trainen en loop en fiets zo’n tien uur in de week. Toch ben ik nog niet zo fit als dat ik voor de race was.” Inmiddels is de herstelperiode bekend terrein voor de sporter. De volgende race staat in september gepland. “Tegen die tijd ben ik daar weer helemaal klaar voor.” Mentaal “Ik vind het fijn en leuk en mooi om het uiterste uit mezelf te halen, zowel fysiek als mentaal.” Dat laatste is bij deze sport min- stens net zo belangrijk als het lichamelijke aspect. “Hoe dichter je tegen het randje gaat, hoe dieper je ook mentaal gaat.” Door ervaring weet de sportman steeds beter hoe hij zijn races moet voorbereiden en uitdagingen kan aangaan. “Het allerbelangrijk- ste is het onverwachte accepteren en loslaten dat alles moet gaan zoals je het bedacht hebt. Die flexibiliteit, daar ben ik wel goed in.” Het is niet zomaar dat deze HaDeejer het best presteert bij zeer lange afstanden en zware omstandigheden. “Ik vind dat echt supergaaf om daar zo efficiënt mogelijk mee om te gaan. De laatste race was niet voor niets mijn beste tot nu toe. Mijn concentratie was van begin tot eind erg goed, het voelde bijna als een lange meditatie. Normaal kan ik me achteraf nog alles van een wedstrijd herinneren, nu voelt het, als ik eraan terugdenk, meer als één lange tunnel.” Toch weet Teun dat dit niet betekent dat vanaf nu alle wedstrijden net zo lekker zullen gaan. “De vol- gende keer kan het weer heel anders zijn. Je eigen beperkingen accepteren, dat is erg belangrijk bij het racen.” ‘Het voelt bijna als een lange meditatie’ d’n HaDeejer - 13 Tekst Loes van Gerwen Fotografie Annerieke van den Broek Vormgeving Esmée Geubbels