d'n Hadeejer mei 2020

Ik dacht dat mijn pis niet lauw te maken was, maar nu kookt ie toch onderhand. Ik ben er klaar mee. U ook? HaDee is meestal maar een saai gat, maar vergeleken met nu is het eigenlijk een bruisende plaats. Al vind ik de Amsterdam aspiraties van de nachtelijke letterzetter wat te ver gaan. Normaal geniet ik van fluitende vogeltjes, maar nu wou ik dat ze hun snavel eens hielden. Drie maanden geleden genoot ik ervan dat het leven een tandje lager ging, maar stilstaan is toch echt te langzaam. Ik vond het fijn om met mijn vriendin opgesloten te worden. Maar na vier weken ergerden we elkaar het bed uit. Het is een coronascheidin- kje geworden. Alle activiteiten zijn verminderd, maar voor eten en drinken heb ik blijkbaar een uitzondering gemaakt. Netflix, chips en bier hebben ervoor gezorgd dat anderhalve meter afstand inmiddels een paar centimeter verder weg is. Ik heb in het begin ook gedacht ‘Nu leer je wat echt belangrijk is in het leven’. Maar het blijkt dat iedereen dat denkt. Ik wed dat de meesten niks wijzer zijn geworden en straks weer gewoon in de kroeg en bij de kapper zitten te kletsen alsof er niets veranderd is. Toch moeten we deze koers nog even aan- houden met zijn allen. We zitten weliswaar niet met zijn allen in hetzelfde schuitje, want dat is te klein, we varen wel in dezelfde vloot. Dat is mooi klote, want ik heb genoeg van het naar elkaar zwaaien vanachter de reling. Ik wil knuf- felen. Groeten Harrie Droesen BINNEN NA TOESTEMMING “Pas toen in de eindfase een gesprek met de gynaecoloog plaats moest vinden over een mogelijke keizersnede, mocht ik mee naar de afspraak. Al was daar wel een speciale aantekening voor nodig, anders werd je bij de deur tegengehouden.” In het zie- kenhuis verliep alles eigenlijk vrij normaal. Soms zagen we een patiënt met een mondkapje, maar dat was ook alles wat aan corona deed denken. Wel was het heel rustig.” Op 13 april ’s avonds laat kondigde de baby haar komst aan. Anke vol trots: “Toen eenmaal het moment van de geboorte daar was, ging het allemaal heel snel en waren we binnen anderhalf uur papa en mama van een prachtige dochter Maud!” Hierna bleven moeder en kind anderhalve dag in het ziekenhuis. In het zieken- huis mocht geen bezoek worden ontvangen. “Ik mocht maar één keer per dag naar binnen en één keer per dag naar buiten, dus ben ik meteen maar de hele dag gebleven”, vertelt vader Jarno. “Sneller dan normaal na zo’n geboorte ging de familie Van Mid- degaal de tweede dag huiswaarts. KRAAMBEZOEK OP AFSTAND De eerste dagen nadat Maud met haar ouders thuis was, kwa- men alleen de opa’s en de oma’s op bezoek en hielden afstand. “Wel om de beurt, zodat ze elkaar niet zouden besmetten.” In de week erna zijn de broers, zussen, neefjes, nichtjes en ande- re belangstellenden langsgekomen om baby Maud te bewonde- ren. “Eerst kijkend via het raam voor het huis, later via het raam in de tuin. Pas na twee weken ging ik soms even buiten om be- schuit met muisjes te delen,” beschrijft Jarno het kenmerkende kraamtijdritueel. Een aantal handelingen zijn uitgesteld, zoals de gehoorcontrole bij een pasgeborene. Wel was er in de eerste week de hielprik. “Ik mocht er niet bij zijn. Alleen Maud met Anke, de kraamver- zorgster en de verpleegkundige in de ruimte. Moeilijk om zo je dochtertje te horen huilen, terwijl je niet weet wat er precies ge- beurt.” DE NABIJE TOEKOMST “De komende weken gaan we wat naaste mensen binnenlaten, maar behouden we wel de afstand. Binnenkort ga ik weer aan het werk en dan gaat Maud naar de kinderopvang,” kijkt Anke vooruit. Jarno hoopt dat alles snel weer een beetje normaal wordt en dat iedereen Maud écht kan komen bewonderen. Wel hebben de jonge ouders toch nog een dilemma. “We willen voor- zichtig zijn, voor Maud, voor onze ouders, maar ook voor mijn ei- gen opa en oma. Daarom is er twijfel over onze ‘vier-generaties- foto’. We willen geen extra risico voor oma, maar stel je voor dat we straks te laat zijn?” besluit Anke. d’n HaDeejer - 21 Knuffelen ‘Het was moeilijk om bij belangrijke afspraken niet mee naar binnen te mogen in het ziekenhuis’