d'n Hadeejer september 2020

d’n HaDeejer - 17 Ine woont al 48 jaar in Hadee. In mei liep ze over het nieuwe wandelpad achter de Liekendonk. Daar bij de Aa kwam er ineens een hoofd uit het water. Het was Willem de Haas. Ze vroeg hem: “Wat doe jij nou in de Aa? Dat is toch hartstikke vies?” Maar hij verzekerde haar dat de Aa schoon is. Hij zwemt er al 10 jaar en is nog nooit ziek geweest van het water.” Twee dagen later is ze het gaan uitproberen. “Mijn oudste zoon ging mee, want hij vertrouwde het niet helemaal, ik ben tenslotte toch wat ou- der. Maar Willem heeft een plek gemaakt waar ik er goed in en uit kan en het beviel me meteen heel goed.” Sindsdien zwemt ze daar iedere ochtend. Buitenwater “Ik heb altijd al veel gezwommen in bui- tenwater. Als kind zwom ik met mijn broer de Maas over. En met de kinderen gingen we vroeger naar het Dungens gat.” Genietend vertelt Ine: “Ik zwem veel liever buiten dan binnen: de vrijheid die je dan ervaart is fantastisch. Als je daar ’s mor- gens zwemt, zie je niemand. Je hoort al- leen maar vogeltjes. Ik heb zelfs een keer een ijsvogeltje gezien. En zwaluwen die laag overscheren. Het is zo rustgevend. Ik zwem vaak op mijn rug en dan zie ik de mooie blauwe lucht en wat wolken, dan voel ik me zo rijk. Ik ervaar het echt als een geschenk. En ik voel me er fit bij. Je went aan het zwemmen in kouder water. Het doet me goed. En ik zie wel hoe lang ik het volhoud, tot het water te koud voor me wordt.” Bijzondere ontmoeting Ze heeft in de Aa nog nooit ongedierte ge- zienof gevoeld, hooguitwat begroeiing van- af de grond. Wel heeft ze soms bijzondere ontmoetingen. “Meestal zie ik er niemand, heb ik de Aa voor mij alleen. Soms zitten er wat vissers die al van veraf roepen: “Pas op vrouwke da ge niet in m’n lijn zwemt.” En op een keer, toen ik terugzwom, stond er eenmanmet een fotocamera. Hij dacht dat er een bever uit het water kwam. Hij had de camera al in de aanslag, maar toen kwam ik tevoorschijn. Hij schrok zich rot. We heb- ben er samen hartelijk om gelachen.”