d'n Hadeejer september 2020

Honde “En dan sta je op de stoep, glij je door de hondenpoep”, een zinneke ùt Big City, ‘n liedje van Tol Hansse. Op Wikipedia zie ik dè in Nederland zo’n 1,8 miljoen honde same 145 mil- joen kilo hondenpoep producere. 145 miljoen kilo is keiveul. Mar ‘t is gemiddeld ongeveer 80 kilo per hond. 0,2 kilo per dag, en ès ik zeg dè t mar 0,008 kilo per uur is dan lekt ‘t zo wendig dè ’t amper de moeite is ùm ‘t er over te hebbe. Tis goochele mè cijfers, iets wè de lesten tet wel heel erg veul gebeurt. Margoewd, ik heb beslote ùm ‘t nie over ‘t C-woord te hebbe, dus trug nar de honde. D’r zen veul verskillende honde, op stroat zie ik ze dik lópe. ’n Touwke òn durren nek en òn t eind zit ’ne mens. Sommige hebbe ‘t touwke strak stòn en trekke ‘t mens meej dùr de stroate en aander sjokke mè ’n slap touwke aachter ‘t mens òn die drukker is mè z’n tillefoon dan mè ’t hundje. De honde hebbe dik meer òndacht vur de wirreld ùm hun hene dan de mens. Nèjskierig bliejke ze rond en snuffele òn al wè ze tege komme. Of ze pisse d’r tegenòn. De labradors kéke allt wè sullig, alsof ze ‘n bòdskappelijsje moete onthouwe “Ojja nie vergete straks: ’n halfje wit, ’n pond half ùm half en eh, wa waar dè derde ôk wir?” Unnen kwijlende buldog kekt mè z’n gróte oge angstig de wirreld in en z’n hangwange doen me denke òn unnen auwverwetse butler die smèrges netjes de krant en pentoffels hòlt. Un fùkske keft nar alles wetter mar beweegt, en ès ik vùrbè rej maak ik m’n roam dicht ùmdè zo’n adhd bisje anders mis- kien mè mens en al nar binne springt. ’n Auwer wefke in ’n netjes pèkske me poepschep in d’r haand lupt mè unnen spierwiiten poedel mè blootgeskorre kont. Van ’ne ballon kan ik ôk ’n hundje maken, mar ‘t wurt wel aaltet unnen tekkel. Soms zie ik ôk mense lópe mè alleen mar ’n tauwke, mar ès ik dan munne leesbril opzet dan blekt er toch nog un Sjiwawa tusse de stoeptegels te zitte. Of dan ziede zónen labradoedel, die ik labraskoedel noemwant vol- gens men is da half hond en half skoap. Elleken hond leeft in z’n eige wirreld. Zo zie’k unnen border kollie aalt in mekare duike alsoffie bè elleken auto denkt: “Verdorie, d’r ontsnapt ’n skoap.” En Duitse herders zitte langs de kant mè gespitste òre alsof ze denke: “Verdammt, die vijand ontsnapt.” ToKo COLUMN ToKo Wat zijn jullie ambities? Jan: “Vroeger ging het echt om de punten, ik was heel fanatiek. Ik ben zes keer clubkampioen geweest en won tien keer de herendubbel en zes keer de mix. Ik speelde competitie en deed mee aan allerlei toernooien in de bu- urt. Tegenwoordig staat de gezelligheid voorop. Ik wil nog steeds wel winnen, als ik op de baan sta, maar het is niet meer zo belangrijk.” Frank: “Als ik op de baan sta, wil ik mezelf uitdagen. Ik merk dat ik de basis van vroeger nog heb en het begint weer te kriebelen; ik word alweer fanatieker. Ik speel elke dinsdagavond met vrienden en doe mee aan de externe competitie. Ook heb ik weer deelgenomen aan de club- kampioenschappen.” De club heeft ruim 500 leden. Een mooi aantal, maar er is wel sprake van een terugloop ten opzichte van enkele jaren geleden. Hoe komt dat volgens jullie? Frank: “Je ziet het ledenaantal overal dalen, dat is bij voet- bal ook. Mensen hebben tegenwoordig heel veel andere dingen. Op zich hoeft het niet erg te zijn als je wat mind- er leden hebt, als de mensen die er zijn maar wat reur- ing geven. Doordeweeks is de baan steeds goed bezet. Ik hoop dat de deelname aan interne activiteiten ook goed blijft. Je ziet trouwens wel dat veel voetballers zo ergens rond hun dertigste gaan tennissen. Wij zijn nu ook met een man of twintig begonnen. Het leuke aan tennis is, dat iedereen het op zijn eigen niveau kan spelen. Dat maakt het laagdrempelig.” Jan: “Er kan tegenwoordig uit zoveel bezigheden gekozen worden. Denk maar aan Netflix en de mobieltjes. Dat was er vroeger allemaal niet. De keuze voor sport lag toen veel meer voor de hand. Bovendien hebben we nu ook geen echte nationale topper die op mondiaal niveau mee kan spelen om de prijzen.” Wat vinden jullie ervan dat er waarschijnlijk een tennispark in Loosbroek gebouwd gaat worden? Jan: “Ik vind dat heel vreemd, zeker omdat je ziet dat het ledenaantal overal daalt. Onze club heeft best veel leden uit Loosbroek. De meesten hebben aangegeven dat zij de overstap niet gaan maken, maar je weet het natuurlijk niet als het zover is. Het zou niet best zijn voor de club.” Frank: “Ik vind het onbegrijpelijk dat daar zoveel geld aan uitgegeven moet worden, terwijl er hier, dankzij de enorme inzet van vele vrijwilligers, een mooi park met ruim voldoende capaciteit ligt. Ik verwacht dat er niet veel leden zullen overstappen. Ik denk dat sportclubs veel meer moe- ten gaan samenwerken in de toekomst. Bijvoorbeeld door gecombineerde lidmaatschappen aan te bieden, vrijwil- ligers breder in te zetten én door gezamenlijk gebruik te maken van een kantine. Nu zijn kantines soms wat leger: als er meer sporters samen zijn, is het toch aantrekkelijker om nog even te blijven zitten.” d’n HaDeejer - 33