d'n HaDeejer augustus 2021

d’n HaDeejer - 13 het water aandient. Kijk daar gaat de fuut kopje onder! Hij kan wel twintig meter verder pas weer boven water komen.” Wisselend gezelschap “Ik weet nooit vooraf wie ik in mijn boot heb. Het is leuk om in te spelen op de mensen die aan boord zijn. Je hebt altijd meteen door wie de grapjurk is. Die wil ik dan wel eens de loef afsteken met een leuke anekdote. Het leukste is het, als de groepen niet al te groot zijn. Ik vind het fijn om kennis over te brengen, maar geniet ook als de gasten zelf verhalen uit de omgeving vertellen. Zo had ik eens ie- mand in de boot die het geluid van het ijsvogeltje van ver herkende. Binnen enkele seconden werd zijn kennis bewezen, toen er plots een ijsvogeltje uit het holletje aan de oever vlak over onze hoofden vloog. In mijn verhalen verwerk ik ook altijd de nodige humor. Die keer toen ik een viertal tienermeisjes in de boot had. Ik vroeg hen of ze konden zien of het beest aan de kade een stier was. Begon- nen die meisjes enorm te blozen. Waarop ik zei: ‘Het is een stier, dat kun je toch zien aan die ring in zijn neus!’ Ik geniet ervan men- sen iets nieuws te vertellen, zeker als je een 80-jarige in de boot hebt, die nog niet wist dat hier vroeger bij de aanlegsteiger een kroeg was.” Historie aan het water We passeren de brug bij de Avensteinstraat. “Hier stond voor de oorlog een cafeetje, vandaar dat bordje Het Visschers Welvaren,” vertelt Ad van Lamoen, die het onderhoud aan de Watervlucht ver- zorgt. De Dintherse kerk steekt aan bakboord fier boven de wal uit. Ben vervolgt: “De toren van de Dintherse kerk heeft een bijzondere vorm, het zijn net twee biddende handen. De toren is veel hoger dan die van Heeswijk, omdat de Dintherse pastoor een broer in Oss had, die het hout voor de kerktoren leverde. De pastoor kon het hout goedkoop krijgen, als hij de kerk zo hoog maakte, dat hij vanuit Oss te zien was. En de pastoor wilde aan de achterkant geen ramen in de spits, omdat de mensen hem anders niet konden zien staan in zijn toren, als de zon aan de achterzijde voor tegenlicht zorgde.” Vaarbewijs zonder ervaring “Aanvankelijk meldde ik me als schipper, maar was er geen plek in de opleiding. Ben ik eerst als gids begonnen. Later startte ik met de opleiding. Dit is heel veel theorie. Je leert alles over seinen, vlaggen, fluiten. Allemaal zaken die je hier in de Aa niet echt nodig hebt. Wel bijzonder dat je dan je vaarbewijs haalt, zonder ook maar één me- ter in een boot te hebben gezeten. De praktijk heb ik geleerd hier in de fluisterboot, van ervaren schippers. Nu maak ik nieuwe schippers wegwijs in de praktijk en doe ik de planning van de gidsen en de schippers. Ik geniet ervan ook op die manier met mensen in contact te zijn. Het is een fijne hobby en ook heel dankbaar. Mensen genieten van de mooie uitzichten vanaf het water. Ze ontdekken Heeswijk-Dinther dan op een hele andere manier.”