d'n HaDeejer augustus 2021

d’n HaDeejer - 29 dagelijks bestuur met Tineke Wijgergangs - van der Pas. Jan Dobbelsteen en Jan van Lieshout, beiden afgevaar- digden uit Loosbroek, maakten het algemeen bestuur compleet. Riet van de Veerdonk uit Berlicum werd als directrice aangesteld, de enige medewerkster die gedi- plomeerd was.” Harrie: “Er was helemaal geen geld. Door garantstelling van de gemeente kon de koop doorgang vinden. Kolen gestookte kachels nog, snel hebben we dan ook centrale verwarming aan laten leggen. Ik had er flink wat werk mee, van computers hadden we nog nooit gehoord. Ik ging ook persoonlijk het pensiongeld opha- len. Honderdveertig gulden per maand. Dat kon nog wel eens uitlopen, de oudjes maakten graag een babbeltje. De groentetuin was toch nogal bewerkelijk. We had- den er gras ingezaaid, bij Wimke Jacobs wat sloophout gehaald, een schapenkooitje gebouwd, schapen op het weitje en klaar. Piet Schouten verzorgde de schapen. Me- vrouw Langemeijer zette een actie op touw. Via weekblad De Brug werd geld ingezameld voor een televisie.” Capriolen De kapel werd nog steeds gebruikt. Iedere dag een och- tendmis, de abdijheren De Bruin, De Wolf en Stokman gingen voor. Uiteraard waren er ook misdienaars nodig. De familie Van Beusekom was hofleverancier. Eerst Jan, daarna Wim en Rien. Wim: “Onze Rien en ik haalden toch wel eens wat kattenkwaad uit. We werden regelmatig door ‘ut Kûsterke’ met de oren gepakt. De koster was een klein dik manneke, sprak met dichtgeknepen ogen en met consumptie. Priester De Bruin was al wat op leeftijd. Als hij knielde voor het altaar, kwam er wel eens een scheet voor de dag. Onze Rien kneep dan steevast zijn neus dicht. We gingen in het huis ook bij de zieken de hostie brengen. De koster voorop, dan wij, en als laatste de priester. Rien had eens geen zin om op de koster te wachten en liep maar vast aan. Stokman volgde trouw. Zomaar op goed geluk door het klooster, totdat we de koster helemaal in paniek tegen kwamen. Naar het lof (een dienst op zondagmiddag) gingen we niet graag. Dan misten we de televisieserie Flipper. Behalve als De Wolf de mis deed. Hij maakte speciaal voor ons tempo. Van De Wolf mochten we ook altijd het laatste restje miswijn. We gingen dan met een warm gevoel in onze buik naar school. Met onze capriolen hadden we, zonder dat we het wisten, ook nog wel een reputatie. Een van de oudjes zat tijdens de mis altijd boven op het koor. Toen hem ter ore kwam dat Rien en ik ermee zouden stoppen, was zijn reactie: ‘Dè kan hillemol nie, ik kwaam speciaal nor ullie kèèke’.” Geen privacy Hoe kom je aan personeel? Bestuursleden gingen per- soonlijk bij mensen langs. Ook de pastoor zette zich hiervoor in. Hij meldde zich bij de ouders van Maria Hanegraaf. Maria kon meteen aan de slag: “Ik werkte in tijdperk ‘Koken op de kachel voor 50 mensen’ Pastoor van den Hurk, Riet van de Veerdonk en Harrie van den Berg De boel aan kant