d'n HaDeejer augustus 2021

d’n HaDeejer - 31 Gesticht, ook wel wat emoties bij sommige bewoners op- riep, was deze nieuwe locatie een enorme vooruitgang. Alleen al het feit van een eigen kamer, toilet, douche en aanrechtje. Superpuin Het monumentale pand stond nu leeg. Maarten Dort- mans weet zich nog het een en ander te herinneren. “Vader reed taxi en pastoor Van den Hurk had geen rij- bewijs. Zo reed vader nogal eens visites met de pastoor. Op een dag krijgt vader de vraag: ’Zeg Dortmans, het klooster komt te koop, is het niets voor jou?’ Moeder was in eerste instantie terughoudend. Uiteindelijk kopen ze het in 1972 voor 80.000 gulden. Om te voorkomen dat het gekraakt zou worden, zijn we er met het gehele gezin gaan wonen. Als kinderen was het geweldig natuurlijk. Het leek wel een paleis. We kwamen met zes kinderen van een heel klein huisje naar een enorm gebouw. Sloop was onvermijdelijk, het was brandgevaarlijk en voldeed helemaal niet meer aan de normen en veiligheidseisen van die tijd.” Het ondernemerschap zit Martien Dortmans in het bloed. Hij verkoopt de stenen van het klooster. Eerst voor vijf cent per stuk. Ze zijn zo gewild dat de prijs al snel naar een kwartje gaat. Zijn vrouw Nolda doet ook een duit in het zakje. Ze adverteert in de krant : ‘GRATIS PUIN AF- HALEN, SUPERPUIN!’ Jan Vermeltfoort uit de Balledonk kwam de puin halen met een shovel. “Toen ze op de Liekendonk gingen bouwen kwamen ze het puin van het Theresiaklooster weer tegen. De sokkel waarop het beeld van Theresia stond werd gekocht door Tiny Heerkens. De leeuw van café De Gouden Leeuw staat er nu nog op. In de Pastoor Lathouwersstraat te bewonderen. Het beeld zelf is nog intact, ligt veilig opgeslagen in Dinther. In de keldergewelven vond ik nog een inscriptie: Jan Merckx metselaar 1895”. Kleer Begin augustus, munne vekansie is net begonne. Net kèèk ik ’t weerbericht en volges ’t KNMI ist vendaag de leste natten dag. Grijs en grauw ist buite. Af en toe kùmt `t zùnneke er dùr, mar dan betrekt ’t wir en gòn de hemelsluize wir ope. Gin vekansieweer. In ons kikkerlandje verzuipe de kikvorse zowè, en ôk de slakke kunne hun hùiskes nie dreug hauwe. Mar t wùrt bitter zegge ze. ’t Wùrt dreug en wèrm, dus ik leg m’n zommerkleer mar vast kloar. Al ist eigeluk prakties ’t zellefde ès wek nou ònheb. Ik ben nie van de korte bókse en de hempjes. En ik beheur nog tot de orde van sokkedragers. Ut tiepe sokke dè nog bove de (dichte) skoewn ùtkumt. ’t Is sunt dè, net nou de vakansie begonne is, de olimpiese speule kloar zen. Heb ik net alle tet ùm bevurbild honderd meter surfplankschoonspringe te bekèke, nee skeie ze d’r krek af mè z’n alle. Slechte tajming van die Tokyoneze. Op d’n radiejo en teejveej wùrt nog wa noagebuurt over de speule en d’r wùrt nog wa gesteggeld over ‘t een en aander. Zo ôk over de kleer. De èèn zò te bloot zen en de aander wir te bedekt. Skent detter zelfs boetes vùr ùtgedeld zen. Zo zen de vrouwe bè t bietsvolliebal bloter dan de manne, terwijl dè ’t bè ’t wotterpolo ùmgekeerd is. ’t Verskil tusse manne en vrouwe tja, terwijl ik op een aander teejveejkenaal mense mè regeboogvlagge zie, die soms gin man of vrouw zen, of gin van beije. Lastig ôk; dè sporters die dan miskien soms tè bloot zen, terwijl er tusse de reklames een spotje zit van nakend rekreëren; blootgewoon. Tis ollemol wa verwarrend. Al kan ik me wel vùrstelle dè ’t nie altet eve fijn is. Es ge bevurbild ès estaffettetafelturnster mè ‘n hòg ùtgesneje pèkske tenonderstenbove op unnen evenwichsbalk stot en ge ziet die foto sanderendaag veurop de krant worbè zowè hil de wirreld rèècht in oewen mik kekt. Nee, kweetôknie. Over verskil tusse manne en vrouwe gigut dan ôk nie. Tis ’t punt ùm te zen wie ge bent, en òntrekke wa ge wilt. ’t Zò anders ôk wa zen veur men. Es ik middenin de zommer òngehouwe wor dùr unnen boa. En die zi dan: “Hoho, waar gaan wij naartoe? Ge lopt hier mè ’n lang boks en sokke? Witte gè nie dè ’t dertig grade is, meneertje?” En hop, 75 euro boete! Column ToKo Hein van Rijbroek, bewoner