d'n HaDeejer december 2021

de deur, die op een kier staat. “Hallo mevrouw, mijn naam is Rayan. Ik woon hier verderop en er staat een schaap in mijn tuin. Weet u vanwaar ze komt?” De vrouw kijkt heel verbaasd naar het gezicht van de man die voor haar staat. Eerst denkt ze dat hij een oplichter is, die met een truc binnen probeert te komen. Je hoort zoveel gekke verhalen tegenwoordig. Dan kijkt ze nogmaals naar het oprechte gezicht en opeens breekt een lach door op haar eigen gezicht. Haar hele lichaam schokt van het lachen en de tranen rollen over haar gezicht. “Dit is echt het grappigste wat ik dit hele jaar gehoord heb! Ik ben Astrid trouwens, prettig kennis te maken. Ik weet niet wat dat dier hier doet en ook niet waar het thuishoort. Kom maar even binnen, want ik weet wel wie we kunnen bellen.” Eenmaal binnen schenkt ze eerst twee koppen koffie in. Het schaap moet in de hal blijven, maar krijgt wel een bakje water. “Fijn kerst- feest Rayan, wil je ook een stukje kerstbrood?” Heb jij vandaag nog plannen? Tijdens het smeren vertelt ze over het afgelopen jaar. Haar man is net na de jaarwisseling overleden. Veertig jaar lang deden ze alles samen. Hun kinderwens ging nooit in vervulling, maar ze hadden het goed en waren geluk- kig. Ze vond het zo oneerlijk dat hij er ineens niet meer was, een paar jaar voor ze samen met pensioen zouden gaan. De familie van haar man staat altijd voor haar klaar en morgen zal ze daar aanschuiven bij het diner, maar vandaag heeft ze niets op de planning. “Weet je, een paar jaar geleden vond ik het heerlijk, als de kerstdagen niet helemaal vol met afspraken zaten, maar sinds gisteravond voel ik me een beetje leeg. Alsof iedereen samen kerst aan het vieren is, behalve ik. Heb jij vandaag nog plannen?” Ra- yan schudt zijn hoofd en merkt dat hij spontaan begint te vertellen over zijn jeugd in Syrië, het prachtige land waar hij eens zo gelukkig was. Hij woonde met zijn grote familie in hetzelfde dorp, maar nu woont iedereen verspreid over de wereld. “Ik kan alleen maar hopen dat het goed met ze gaat.” Hij is op avontuur en merkt dat de kou uit zijn lijf trekt “Ik zal Jan even bellen,” zegt Astrid, nadat ze even stil is van de verhalen van haar onverwachte bezoeker. “Hij is één van de mannen, die voor de dieren in het hertenkampje zorgt. Dat is hier vlakbij, het schaap zou daar best eens vandaan kunnen komen. Hij is schilder en heeft afgelopen jaar het buitenwerk hier gedaan, dus ik heb zijn nummer nog wel ergens.” Jan neemt zijn telefoon niet op, dus er zit voor het tweetal niets anders op dan naar het herten- kampje te lopen om te kijken of daar een aanwijzing naar de herkomst van het schaap te vinden is. Astrid haalt een warme jas, snowboots, oorwarmers, handschoenen en een sjaal tevoorschijn. Voor Rayan heeft ze een muts en wan- ten. “Slecht weer bestaat niet, wel slechte kleding,” zegt ze d’n HaDeejer - 11