d'n HaDeejer december 2021

d’n HaDeejer - 29 Wat was de aanleiding voor je reis? “Ik liep vast in mijn leven. Ik heb altijd veel gesport, maar helaas was mijn enkel versleten na de marathon van New York en is deze vastgezet. Daardoor moest ik stoppen met de meeste sporten. Toch had ik het nodig om te blijven be- wegen, om mijn gedachten te verzetten als tegenhanger van de drukte op het werk en de continue druk van altijd moeten presteren, alle balletjes moeten hooghouden. Daarbij zat ik ook nog in diverse besturen. Kortom: ik was altijd druk, altijd bezig, zowel zakelijk als privé en ik liep mezelf voorbij. Daar had ik een gesprek over met Rob van Herpen, die al jaren mijn zakelijk adviseur is. Ik vroeg me af of ik door wilde met hoe ik bezig was. Ik wilde mijn leven overdenken, echt een reset. Rob adviseerde om afstand te nemen, even helemaal weg te gaan. Zo ontstond het idee van de voettocht naar Santiago. In theorie zou het met mijn enkel moeten kunnen. Het thuisfront stond achter mijn plan. Ik ben me in gaan lezen, dingen gaan bekijken, heb me voorbereid en besloot vijf dagen later te vertrekken. Maar eigenlijk wist ik toen nog steeds niet wat het inhield.” Hoe zag je reisschema er uit? “Ik heb de tocht in twee keer gelopen. De eerste keer ben ik 3,5 week weg geweest. Ik wist niet hoe ver ik zou komen. Ik ging er heel open in en hield de boodschap van Rob in gedachten: “Denk eraan, niks moet!” Mijn tocht begon in Jean-Pied-de-Port. De eerste week was het alleen maar fysiek afzien en heb ik veel spierpijn gehad. Ik had geen contact met thuis of met het werk. Dat ging me toch goed af, ook omdat ik me kon richten op de prachtige natuur. Ik houd van afzien, diep gaan, mijn grenzen opzoeken. Daarbij houd ik van de natuur, ik ben eigenlijk biologie- leraar en gezond- heidskundeleraar. Ik werd me toen al bewust van: ’Wat heb ik al die tijd gedaan?’ De discipline was alle dagen hetzelfde. Opstaan, lopen, tussendoor ontbijten en lunchen, een plek zoeken om te overnachten, weer lopen, avondeten en vroeg naar bed. Het lopen ging veelal in stilte, in eenzaamheid. En soms liep ik met anderen. Het was heel puur. Eén keer heb ik geen slaap- plek gevonden, toen heb ik in een kapelletje geslapen. Toen kwam het besef dat je eigenlijk bijna niks nodig hebt.” Wat voor bijzondere ontmoetingen heb je gehad? “Je ontmoet mensen van allerlei nationaliteiten. En juist omdat je weet dat je elkaar niet meer ziet, wordt er heel veel verteld. Veel persoonlijk leed en andere verhalen. Iedereen is één binnen de Camino. Zo sprak ik een moslim die wilde er- varen wat het katholieke geloof inhield en daarom naar San- tiago de Compostella liep. Hij zei: ‘Het is een andere profeet, een andere god, maar het is me heel duidelijk geworden hier, dat het allemaal hetzelfde is. Dat voel ik hier intens.’ Zelf ben ik atheïst. Ik geloof wel dat er iets is, maar hang niet een geloof aan. Na een week kwam ik een monnik tegen, een Franse gees- telijke. Hij vertelde over de geschiedenis van het stadje, over de tempeliers en apostelen, die daar veel hebben aangericht. Volgens hem was het de roep van God om de route te lopen, om tot bezinning te komen, om te biechten. Hij vroeg mij wat mijn doel was. Dat wist ik eigenlijk niet, ik wilde alleen mijn leven resetten. Hij pakte mij vast, deed zijn ogen dicht, legde zijn hand op mijn borst en wees met de andere hand naar boven. Hij zei dat hij een boodschap doorkreeg: ‘Jouw hart is al jaren van steen. Het is koud en kil. Ik krijg het bericht dat je deze route moet gaan lopen. Je moet hem afmaken en hij zal van vlees en bloed worden.’ We zijn nog een tijdje samen opgelopen en ik heb hem intussen veel verteld. Twintig minuten na het afscheid begon ik te huilen. Alles wat ik in mijn jeugd en hele leven had meegemaakt, alle leuke en minder leuke dingen kwamen terug. Ik heb allerlei mensen gebeld om sorry te zeggen, om dankbaarheid te uiten: het ging maar door, drieëneenhalf uur lang. Ik wist niet wat me Ton Dielissen (56 jaar) besloot afgelopen zomer er even tussenuit te gaan. Hij liep ’El Camino de Santiago’, een pelgrimstocht die hij startte in Saint-Jean-Pied-de- Port in Zuid-Frankrijk. Van daar liep hij meer dan 850 kilometer tot het eindpunt in Spanje. Hij vertelt over een bijzondere tocht, waarin hij zichzelf tegenkwam, kennismaakte met inspirerende mensen en bijzondere ervaringen had. Tekst Francis van Venrooij Fotografie Ronald Hastenberg Vormgeving Juul van den Heuvel