d'n HaDeejer december 2021

Buren gluren De Advenster Route is een wandeling door HaDee, waarbij in de 24 dagen voor kerst elke dag een ander venster verlicht is (zie facebook.com/ hertenkampje). Ik heb de route nu al drie keer gelopen, maar ik heb nog geen advenster gezien. Toch blijf ik hem lopen, want het mooie is, dat je schaamteloos bij huizen langs de route naar binnen kunt kijken. Ik ben al twee keer aangesproken op mijn gluurgedrag en dan kon ik zonder blikken of blozen verklaren wat ik aan het doen was. Ik vind het jammer, dat ik zelf niet gevraagd ben om mijn voorraam om te dopen tot advenster, want het is een mooi initiatief. Ik heb niets met de kerstsymboliek en ben dus ook geen adventfan, maar een beetje domesticaal exhibitionisme staat me wel aan. In de volksmond spreekt men van een potloodvenster. Daarom roep ik iedereen die langs de route woont op, om ’s avonds de gordijnen open te laten. Dan kunt u dorpsgenoten laten zien, wat er bij u binnen gebeurt. Ik zeg niet dat iedereen dat altijd hoeft te weten, maar u kunt zo uw buren een mooi beeld van uw gezin laten zien, zonder dat zij en u zichzelf daarvoor hoeven te schamen. De Advenster Route duurt nog tot 2 januari, maar niets weerhoudt u ervan om de gordijnen in het nieuwe jaar langer open te houden. We kunnen in deze tijden met zijn allen wel een lichtpuntje en wat inzicht gebruiken, lijkt me zo. Harrie Droesen wenst u een ontluikend 2022. Column Harrie ? d’n HaDeejer - 41 want we houden van een dorpse omgeving, en trokken er snel in, ik met mijn dikke buik. Mijn zoontje Miles is op 8 juli in dat jaar geboren.” Ooit heeft Daphne een opleiding marketing/communicatie gevolgd. “Ik ben al tien jaar professioneel bezig en heb nu een eigen bedrijf: ik coach ondernemers met hun bedrijfsstrategie. Je moet leven vanuit je hart, dat is mijn motto. Ik help mensen die vastlopen, om hun weg weer terug te vinden naar een gelukkiger leven. Veel mensen durven geen risico’s te nemen. Ik word blij van vrij zijn, de regie in eigen hand nemen. Je komt onverwacht mensen tegen, vaak via-via of wandelend in het bos. Ik stel me altijd, vanuit mijn hart, open voor het moment.” Blijven sporten Van Bethlehem naar Nazareth was voor Jozef een vlucht, maar verhuizen van Monster via Berlicum naar Heeswijk-Dinther is dat voor Joey abso- luut niet. “Ik geloof niet in toeval,” zegt hij. “Het is een soort voorbestem- ming, ook wat we hebben meegemaakt en wat zich nu ontwikkelt. Ik ben vijftien jaar professioneel sporter geweest als onder andere Olympisch snowboardcoach, en heb gewerkt in het sportonderwijs. In januari ben ik daarmee gestopt. Nu heb ik een klusbedrijf, Handige Buur, voor klussen in en om het huis. Wat ik vanuit jarenlange kluservaring kan, doe ik zelf. Waar nodig werk ik graag samen met lokale ondernemers. Werk genoeg en daar haal ik veel plezier uit. Ook ben ik graag actief buiten met mijn gezin en onze hond.” Binnenkort gaat hij als professioneel coach sport inzetten als middel om mensen te laten voelen dat ze leven. “Door het sportavontuur krijg je de kans om te stoppen met piekeren, uit bepaalde patronen te stappen en weer creatief te worden. Back to basic in het bos, op avontuur over water of land. Mijn motto is: doe waar je écht blij van wordt! In hun Agterhuys hangt al flink wat kerstversiering als de Sint nog moet komen. Daphne droomt er van om een eigen plek te creëren waar andere mensen ook gebruik van kunnen maken, een soort ‘stal met herders’. “We wonen hier heel fijn, autovrij, elke dag lekker wandelen. De auto hebben we intussen geïmporteerd. Op naar Kerstmis!”