d'n HaDeejer juni 2021

24 - d’n HaDeejer Adoptieprocedure Rob: “De procedure duurde vijf jaar. Het begint met de inschrijving bij Stichting Adoptievoorzieningen. Na diverse verplichte informatie- en voorlichtingsbijeen- komsten volgde er een gezinsonderzoek, waaronder een medische keuring en psychologische testen. De Raad voor de Kinderbescherming geeft vervolgens een advies af aan het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Na drie jaar was er de goedkeuring. Na inschrijving bij adoptie- bureau Wereldkinderen moesten we lijsten invullen over ‘special needs’ van het kind. Daarin geef je keuzes en wensen aan over de mentale en fysieke situatie van het kind”. Bauke: “Waar voel je je goed bij en wat kun je aan, elk antwoord moet gemotiveerd worden. In oktober 2018 kwamen we op de wachtlijst en hoorden snel daarna dat we in aanmerking kwamen voor een kindje uit Thailand. En weer was er veel te regelen. In mei 2020 ontvingen we een ‘polsing’, dat wil zeggen, dat er geen 100% match is en je moet gaan bekijken of het kindje bij je past. Maar we gingen akkoord en na nog meer papierwerk bij de Kinderbescherming en Ministerie van Justitie & Veiligheid was het rond. We waren zo blij dat we in een tijdsbestek van twee dagen heel onze familie-, vrienden- en kennis- senkring hebben bezocht en ingelicht.” Thailand Rob: “We zijn vijf weken in Thailand geweest. Na een qua- rantaineperiode in een speciaal daarvoor bestemd hotel in Bangkok, vertrokken we naar een ander hotel, waar nog negen andere Nederlandse adoptieouders logeer- den. Hiermee hadden we in Nederland al kennisgemaakt en via een groepsapp deelden we ervaringen. Op 27 de- cember vertrokken we met een binnenlandse vlucht naar Udon Thani om Kiki in het weeshuis op te halen. Bauke: “Om met elkaar te kunnen communiceren, gebruikten we ‘Google Translate’ om zinnen te vertalen naar het Thais voor haar, als we er echt niet uitkwamen. Kiki was door een maatschappelijk werkster zo goed mogelijk voorbe- reid op wat er ging gebeuren door middel van adoptieles. In het weeshuis hadden we vier uur om aan elkaar te wennen, voordat we met zijn drieën terugvlogen naar het hotel. Alles was goed geregeld en strak gepland. Het was een spannende tijd. We ontvingen veel hulp van een begeleidster van het adoptiebureau Wereldkinderen, die in Thailand woont en veelvuldig voor dit doel op en neer reist. We konden haar altijd bellen als we vragen had- den.” Nederland Bauke: “De weken na de overdracht en ook de eerste weken in Nederland waren erg verdrietig voor Kiki. Dat was heel zwaar. Zo had ze een rugzak gekregen van haar vaste verzorgster in het weeshuis, waar ze maar geen afstand van kon doen.” Rob: “Al heel snel kwam er een omslag en ging het steeds beter. Wonderbaarlijk vlug leerde ze de taal. De eerste zes weken gingen we nergens op bezoek en ontvingen ook geen mensen thuis. Het was belangrijk dat we eerst met zijn drieën een band opbouwden en haar lieten wennen aan haar thuis. We gingen wel samen naar de supermarkt en maakten wandelingen. De buggy bood bescherming, daarin voelde ze zich veilig.” ‘ De eerste zes weken gingen we nergens op bezoek en ontvingen ook geen mensen thuis’ Tekst Thea van der Doelen Fotografie Annerieke van den Broek Vormgeving Eveline van Roessel