d'n HaDeejer juni 2021

d’n HaDeejer - 25 Column ToKomoatje Bauke: “ Eerst aan de basis werken en daarna langzaam het contact uitbreiden. Eerst met de grootouders, later met ooms en tantes en nog later met vrienden. Pas na drie maanden ontvingen we bezoek thuis. Het ritueel van afscheid nemen vond Kiki lastig. Dus nooit zomaar weg- gaan, maar altijd zwaaien als je gaat. Dat werd afgespro- ken met iedereen, het werkt goed en is duidelijk voor haar.” “Al met al was er in het begin geen sprake van een ‘roze wolk’, maar het ging al snel steeds beter en zeker ook dankzij alle mensen die ons zo gesteund hebben,” aldus Rob en Bauke. Kiki Suwanun Kiki was zes weken oud, toen ze in het weeshuis kwam. Over haar achtergrond zijn gegevens bekend en alles is in een dossier vastgelegd. Als ze ouder is en daar behoefte aan heeft, mag en kan ze dat inzien. Het adoptiebureau bewaart de gegevens 50 jaar. Ze heeft een boekje mee- gekregen van het weeshuis met foto’s vanaf dat ze zes weken oud was tot en met de overdracht. Bauke: “Kiki is haar nieuwe roepnaam. In Thailand was haar naam Suwanun. Deze naam zou altijd voor verwarring kunnen zorgen in Nederland: hoe schrijf je het, hoe spreek je het uit? We wilden ook de geboortenaam behouden; dit is een stuk van haar en daarmee de afkomst in ere houden, verleden en heden samen: Kiki Suwanun.” Rob: “Ze praat al redelijk goed Nederlands, alleen de s-klanken zijn las- tig. In september gaat ze naar de basisschool. Ze maakt zich ook goed verstaanbaar richting ‘vreemden’ en laat inmiddels haar eigen karakter al goed zien!” On hold Er komen steeds minder kinderen naar Nederland. Adop- tie staat ‘on hold’. Bauke: “In de jaren ‘60-‘80 ging het soms niet goed, daar wordt nu onderzoek naar gedaan. Alles moet tegenwoordig gewaarborgd zijn en volgens ons zijn er geen redenen om adoptie niet weer mogelijk te maken. Sowieso wordt er eerst onderzocht of adoptie in eigen land mogelijk is, voordat het kind voor interlan- delijke adoptie in aanmerking komt. Het Haags Adop- tieverdrag uit 1993, waarbij 66 landen zijn aangesloten, moet er op toezien dat alle adoptieprocedures zorgvuldig plaatsvinden.” Wél of nie? Ik los héél gère puzels op; dè is dik ’t uurste wè ik doe ès ik ted heb vur de nèje krant. Mistal soaves nô de soep en de èrpel, want afwaasse zuuk ik nie. ’t Liest doe ik de sudoku of de tectonic. Ik heb dur den ted geleerd dè ge nie moet kèke wor ge wel ’n sijfer kunt zetten, maar vurral wor ze nie meujge stôn! En dan blef er mar één ploats over. Hup, en ge kunt wer wèjer. Zó waart bons vruger ok: d’r ware meer dingen wor ge van ons moeder af moest blève, en plótse wor ge nie moogt komme. In de kelder bevurbild en in de slopka- mer van ons auwluij en oew zusters. ‘Doar hedde niks te zuke, blef doar weg. En ’n skôn onderboks die leg ik te zottereg wel vur oew kloar’. Zó wisse wij krek wè wel en wè nie móg en kon. Doar hebben wij veul van geleerd. In dizze coronated ist ok zó. Ge bleft van mekare af: gin geèj of unne drieklap vur oew beste femilie of ’n skon vriendin die ge lang nie geziejn het, mar onverwaachs tegenkomt ès ge oan ’t fietse bent dur de bósse. Want ’t hurter eigelek bè: alléén mar ‘hoew ist’ en durrèje gif gin areghed. Mar veul dinge kunne nou immel nie. Wè dan wel? Bèlle, ’n kartje of ’n bluumke sture, en: ‘tot over driej wéke, dan vatte we d’r wel wer inne!’ Mè de gemintes ist eigelek krek inter. Gundureges hurde en léésde ge in de krant wè d’r allemol nie kan of nie durgi. Of ’t nou gi over ’n bumke kappe, ’n skon sportpark opknappe, hûskes bouwe wor ge fesoenlek en nie te duur kunt wonen of ’n veilig fietspad dur de stroat. Mistal blef ‘r van de zeuve kanse, maar één kans over. En dè hè tijd nódeg. Mar ja, de gemintes hebben ok mè héél veul auw luij te make. ’t Zen lastige puzels: dus wèl of nie? ’t Is tegewôrreg oan alle kante afstand hauwe. Hopelek kumt ’t mè de leste wer goewd mè dieje buffelknuffel… ’n Tokomoatje