d'n HaDeejer maart 2021

geweest. We reizen vrij veel, op het afge- lopen jaar na dan. Het liefst zouden we heel de wereld willen zien. We zijn vorig jaar bijvoorbeeld nog in Japan geweest. Overal ter wereld vind je wel iets wat heel bijzonder is. De ene keer is het een landschap, de andere keer de cultuur of de mensen. Zuid-Amerika heeft wel de meeste indruk op mij gemaakt. Met name Argentinië en het zuidelijk deel daarvan. Daar ben ik met Dakar dwars doorheen gereden. Dan kom je er pas achter hoe bijzonder een land kan zijn en hoe groot het is. Ik kwam in gebieden waar alles groen was en niks met de men- selijke hand bewerkt. Het was nog zoals de wereld daar ooit is ontstaan. Enorm indrukwekkend, dat kennen wij helemaal niet meer. Het ruikt er naar blaadjes, gras en bloemen, naar groen. Alles anders dan dat wij hier kennen, hier ruiken we industrie, boerderijen en stad. Dat zou ik zo graag een keer aan mijn kinderen en Famke willen laten zien. Maar ik weet niet wat ik daar dan zou doen, er zit ner- gens even een hotel ‘om de hoek’. Er is daar niks, maar tegelijkertijd zoveel. Een extreem idee dat er in dat deel van de wereld zo weinig mensen wonen.” HADEEJER. “Ik geloof wel dat achter ie- dere voordeur een verhaal zit. Men zoekt mooie dingen vaak veel te ver weg: ze staan recht voor je neus. Iedereen maakt dingen in z’n leven mee, die eigenlijk best wel bijzonder zijn. Daar hoef je geen groot bedrijf of bekende persoonlijk- heid voor te zijn. Kleine dingen kunnen ook heel bijzonder zijn. Een samenleving wordt interessanter, wanneer er niet te veel mensen zijn die zichzelf belangrijker vinden dan anderen. Er moet verbinding met elkaar zijn. Ga dus vooral niet boven elkaar staan. Dat wordt ons wel eens verweten, dat mensen denken dat we anderen maar ‘eenvoudig’ zullen vinden. Als ik dan een keer met carnaval door het dorp heen ren en de opmerking krijg: ‘Joh Frits, jonge, wa bende toch een gewone mens gebleven’. Dan moet ik lachen. Ik ben namelijk nooit veranderd, maar de perceptie over mij is veranderd.”