d'n HaDeejer maart 2021

18 - d’n HaDeejer 200 De vrijwillige werkzaamheden van Nelly begonnen in 1978 bij de lagere school in Dinther, nu bekend als Basisschool ’t Palet. Samen met Sien Brouwers en juf Astrid startte ze daar het documentatiecentrum. “Je zou het tegenwoordig denk ik een me- diatheek of bibliotheek noemen. Er waren toen nog geen computers, dus daar maak- ten we mappen met thema’s. We verzamel- den informatie over allerlei onderwerpen waar de kinderen veel aan hadden. Dat was heel leuk werk, wat ik zo’n één tot twee middagen in de week deed, toen onze kinderen daar op school zaten.” Mens geworden Het jaar daarop, in 1979, vroeg Ria van Lankveld-van der Heijden Nelly mee naar de Katholieke Vrouwen Organisatie (KVO). De KVO was een organisatie waar vrouwen elkaar ontmoetten om samen activiteiten te ondernemen en cursussen te volgen. Ze hielp mee met de samenstelling van het pro- gramma. “Toen werd ik gevraagd om de programma’s te begeleiden. Ria zei: ‘Dat is nou net iets voor jou, Nel.’ Ik was daar zelf niet van overtuigd, onzekerheid speelde mij in die tijd parten. Mede doordat ik niet op de voorgrond hoefde te staan: zo was ik ook van thuis uit opgevoed. Uiteindelijk heb ik daar ontdekt dat ik het erg leuk vind om dingen te regelen en achter de schermen te zorgen dat al- les loopt. Ik ben bij de KVO mens geworden: het was goed voor mijn zelfvertrouwen en ik heb er kwaliteiten ontwik- keld waar ik anders wellicht nooit wat mee gedaan had.” Spreken in het openbaar Nelly trok zo’n kleine twintig jaar de kar mee bij de KVO. “Je houdt het niet voor mogelijk, maar ik werd gevraagd voor het bestuur. Ook dat wilde ik eerst niet: ik vond het spannend en alleen het organiseren van de programma’s was voor mij goed. Uiteindelijk werd ik vicevoorzitter, om- dat er iemand ziek was. Ik stak in die tijd veel op van ande- ren die ik zag spreken in het openbaar. Toen ik de rol van voorzitter op me nam, was ik zelf aan de beurt. Ik schreef mijn speeches vaak uit en kreeg dan wel eens een compliment: ‘Schrijf je dat allemaal zelf?’ Mensen von- den mijn speeches mooi en dat vond ik fijn. Ik heb daar nu nog profijt van.” Emancipatie De KVO groeide met meer dan 140 leden uit tot een organi- satie die bijdroeg aan de emancipatie in ons dorp. Ook voor Nelly ontstonden er veel mogelijkheden: “Ik kon bestuurs- cursussen volgen. Ook voor onze leden organiseerden we veel cursussen. Daarnaast konden zij mee- doen aan tal van activiteiten, zoals de toneel- groep, volksdansgroep, blokfluiten en zingen bij het gelegenheidskoor. Ons programma werd altijd druk bezocht en veel vrouwen ont- plooiden zich op deze manier. Dat is erg goed geweest voor de vrouwen in ons dorp en ook wel bijzonder, als ik daar nu aan terug denk.” Laverhof Uiteindelijk zorgde de KVO ervoor, dat ze terecht kwam op de plek waar ze nu nog het grootste deel van haar tijd doorbrengt: Laverhof (destijds Cunera). “Vanuit mijn bestuursrol organiseerde ik ieder jaar de kerstviering in het verzorgingstehuis. We vertelden het kerstverhaal, met af en toe mijn kleinkinderen als kerstkindje en andere kerststalfiguren. De bewoners waren daar altijd helemaal ontroerd van. Toen ik stopte met het bestuur, hield dat op. Toch werd ik een jaar daarna teruggevraagd om het los van de KVO te organiseren. Ik maakte daar- naast ook kerststukjes met bewoners en mocht één avond in de week op Kastanjedreef (toen nog het oude gebouw) ’n beetje gezelligheid brengen. Al snel werd ik door Zuster Roos van den Broek (coördinator van het vrijwilligerswerk) gevraagd om zitting te nemen in het pastoraat. Zo is mijn vrijwilligerswerk bij Laverhof officieel begonnen.” Lijst Wat volgde, is een lijst aan vrijwilligerswerkzaamheden bin- nen de zorgorganisatie: gespreksgroepen op Kastanjedreef, Lindelaan en de Bongerd, het verzorgen van verse bloemen voor de kapel in Cunera en later ook in de Bongerd (achttien jaar lang samen met Annie van Gemert). Ze reikt elke week op zondag de communie uit tijdens de kapeldienst, haalt bewoners op om de dienst bij te wonen, brengt ze terug naar de afdeling en verzorgt de muziek als er geen koor of organist is. Daarnaast zit Nelly bij het welzijnsberaad (voor- heen de klankbordgroep) van Laverhof en helpt ze waar ze dat kan. “Al mijn vrijwilligerswerk heb ik door mijn man Ad op kunnen pakken, hij stond altijd achter me. Ook hem heb ik gestimuleerd om vrijwilligerswerk te gaan doen. Hij heeft daar altijd veel plezier in gehad.” Energie Door corona liggen de activiteiten op Laverhof nu voor een groot gedeelte stil. “Het doet me veel dat dat er nu niet is. Niet alleen voor mezelf, met name ook voor de bewoners. Iedereen haalt normaal zoveel energie uit de activiteiten die wij als vrijwilligers begeleiden. Ik hoop echt dat we het snel weer op mogen pakken.” ‘IK BEN HEEL DANKBAAR DAT IK DIT WERK MAG DOEN’