d'n HaDeejer september 2021

d’n HaDeejer - 19 We gaan terug naar 1949. Jacques en zijn zus Thea zitten op een dekenkist op een zolder van de Abdij van Berne en worden geportretteerd door pater Van Helvert. Niet in hun dagelijkse kloffie, maar gekleed in een traditionele pofbroek en jurk. Tot 2005 was dit tafereel een vage herinnering, maar sinds begin 2021 een tastbaar schilderij aan de muur. Jacques van der Meijden (78) vertelt over zijn zoektocht naar het doek, waarbij veel dingen precies de goede kant op vielen. Michaël van Helvert was een Norbertijn van de Abdij van Berne. Hij was een veelzijdig man: priester, leraar en kun- stenaar. Van 1945 tot 1948 studeerde hij aan de Academie voor Schone Kunsten in de stad Leuven. Na zijn studietijd kreeg hij van de abt de gelegenheid zich verder als kun- stenaar te ontwikkelen. Soms verbleef hij maandenlang in Beesel, waar een kleiwarenfabriek was. Daar bekwaamde hij zich verder in keramiekcomposities. In die periodes begaf hij zich ook vaak in de gemeenschap van Beesel en raakte daar bevriend met de familie Simons. Portretten “In 1949 heeft pater Van Helvert diverse portretten van mijn oudste zus geschilderd”, begint Jacques zijn verhaal. “Van mijn zus Thea en mij heeft hij slechts één schilderij gemaakt, dat waarbij mijn zus op een dekenkist zat en ik daarvoor stond. Ik kan mij nog goed herinneren dat wij regelmatig poseerden in zijn atelier op een zolder van de abdij.” Plots nieuwsgierig “Al zolang ik weet, heeft mijn oudste zus één van haar ge- schilderde portretten in huis hangen. Waar het schilderij van mijn zus en mij was, heb ik lang niet geweten. Ik had er ook nooit moeite voor gedaan om erachter te komen waar het was. Waarom niet? Ik weet het niet. Het interesseerde mij toen niet zo. Ik was met veel andere dingen bezig. Tot- dat ik in 2005 bij mijn oudste zus op bezoek was en haar schilderij zag hangen,” legt Jacques uit, “op dat moment bekroop bij mij ineens de behoefte om te weten waar ‘ons’ schilderij zou zijn. Ik werd plots nieuwsgierig. Maar hoe vind je dat terug, zoveel jaar later?” Op zoek naar aanknopingspunten “Als ik ergens een aanknopingspunt zou kunnen vinden, zou dat in de Abdij van Berne kunnen zijn. Daarom nam ik contact op met de archivaris met de vraag of ik in hun archief zou mogen duiken. Enkele dagen later zat ik al in de archiefkelder samen met een broeder te zoeken naar in- formatie. We kwamen er al snel achter dat het betreffende schilderij in ieder geval niet fysiek op de abdij lag opge- slagen, dus moest het elders te vinden zijn. Vervolgens hadden we vele dikke fotoalbums doorgebladerd, maar vonden niets. Ik dacht dat we zonder resultaat moesten vertrekken. Nog één album lag voor ons. En je raadt het niet, maar laten we daarin nu een zwart-witfoto vinden van het schilderij. Er stond bijgeschreven: Sjaak en Thea, kind. v/d. Meyden. Eig: H. Simons, Roermond, Beesel (L).” Familie Simons “Nou, een mooier begin had ik niet kunnen bedenken. Hoe nu verder? Tenslotte is het al 56 jaar geleden. Zou die H. Simons nog leven en eigenlijk nog belangrijker, het schilde- rij nog hebben? In die tijd hadden we nog telefoonboeken en zodoende kwam ik erachter dat in Beesel meerdere families met de achternaam Simons woonden. Ik belde er eentje, maar die was het niet. Hij adviseerde mij contact op te nemen met ene Frans Geerlings. Ik stuurde hem een e-mail met mijn bevindingen en een beschrijving van het schilderij. Ook noemde ik Norbertijn Van Helvert als schil- der. Misschien zou dat een belletje laten rinkelen? Frans Geerlings liet mijn oproep plaatsen in het lokale maand- blad: ik was benieuwd!” Koffietafel “De oproep werd veel besproken. Niet veel later was me- vrouw Gommans-Simons, dochter van H. Simons, aanwe- zig bij een uitvaart in Beesel. Tijdens de koffietafel hoorde zij mensen praten over iemand die een schilderij zocht met een meisje en jongetje daarop. Toen zei zij: ‘Dat schil- derij is van mij!’ Ze nam contact op met Frans Geerlings en via hem kreeg ik haar telefoonnummer, waarna ik een afspraak kon maken om haar te bezoeken en het schilderij in Roermond te bezichtigen. Waar een koffietafel al niet tot kan leiden; ik had het niet verwacht.” Op naar Roermond en Beesel “25 november 2005 zal ik nooit vergeten. Samen met Thea reed ik naar Roermond. Daar werden we hartelijk ontvan-