d'n HaDeejer september 2021

d’n HaDeejer - 27 Column Eugenio Mijn naam is Haas Bijnamen, achternamen van dieren, afgekorte namen, we hebben of hadden ze te kust en te keur in HaDee. Soms werd verwezen naar een beroep, Barten werd de Kuster. Jan van Aspert werd Jan de Skoen. Soms naar afwijkende lichaams- bouw, lengte of gewicht. De lange Jan, dikke Cis, Reuske dun Bèsselder, Piet dun Bult en de scheve Verhagen. Wanneer je regelmatig aan Bachus offerde werd het Tontje Bier. En kwam je uit het buitenland? Franse Marie. Haarkleur kan ook een bijdrage leveren. In Dee de ‘rooie’ en de witte Ven en de ‘wit- ten Hermans’. Matje was er dan ook nog ‘inne van de Sjors’. In Ha de ‘rooien Dop’. Dobbelsteen dus, afgekort. Korsten werd ook afgekort: ‘De Korst’. ‘Hendrik De Korst’ nam de telefoon op met: ‘Mè ut achterste ènt van de mik’. Kluytmans werd de Kluyt. Dortmans werd dun Dort. Sommigen gaan er ook nog prat op. Één van deze ‘Dorten’ heeft deze verkorte versie zelfs voor de achterruit van zijn auto geplaatst. Ook zijn er extreme gevallen. Vóór èn achternaam: Poi de Hommel. Daar tegen- over is in een enkel geval dan weer niet eens een achternaam nodig. De Siem en De Ko. Het komt ook nog voor dat een achternaam afgekort wordt en dan een dierennaam wordt. Van Padua wordt ‘De Pad’. Pieter, Linnard, Broer, Tien, Harrie en Leeke de Pad. Nog meer dierennamen? Antje de Mol en Broer Vos. Abdijheer Jos de Wolf ging voor in een huwelijksmis waarbij de bruid Schaap en de bruidegom Vos heette. Waarbij De Wolf de onvergetelijke woorden sprak: ’Het lijkt hier wel een dierentuin’. Jan de Haas stelde zich altijd voor met: ’Mijn naam is Haas’. Ze kwamen elkaar ook tegen, De Wolf en De Haas. Op receptie bij Pietje de Kapper, hij werd 90. Locatie café Elsie. Jan zat al aan tafel. Jos stelde zich voor: ’De Wolf’. Waarop Jan reageerde zoals Jan dat alleen kon: ‘Nou dan lèkt men ut toch mar ut beste dè ik vertrek. Unne wolf èn unnen hoas oan één toffel, dè lekt me nou gin goei idee’. Beide heren kennende hebben ze er smakelijk om gelachen en er zeker ‘unne borrel’ op genomen. Waarschijnlijk wel twee. Oh ja, bijna vergeten, waar zouden wij een borrel op nemen? Zeker als Heesch bij Oss komt. Niet dan Henk? Eugenio De herfst zal schitterend zijn Natuurlijk slaat het blad bruin uit, en vallen de laatste druiven nu het jaar ten einde spuit rottend in de verzopen aarde. En dat er nog wat valt te kluiven aan zachte zon of stille hoop, vergeet het! Tot bittere moes is elke wens al lang vergaan. Maar als ik in de rafels van je bloes mijn adem blaas en mijn gedachten tropisch langs je huid laat gaan, dan trekt de tijd een nieuwe lijn: de najaarsdruiven zullen andermaal zacht en zoet en schitterend zijn. Ad van Schijndel