d'n HaDeejer september 2021

6 - d’n HaDeejer John: ”De meeste mensen die ik tegenkom, denken dat ik helemaal de oude ben. Dat komt, omdat ze niets aan mij zien. Maar als ik met hen probeer te pra- ten, schrikken sommigen mensen. Daarom vind ik het belangrijk dat ik in d’n HaDeejer mijn verhaal vertel. Bovendien zijn er meer mensen die zoiets is overko- men en ervaringen delen lijkt me goed.” De dag waarop hun leven veranderde “Ik was in Veghel aan het werk en voelde dat er iets met me gebeurde. Ik probeerde zo snel mogelijk naar huis te gaan, maar kreeg mijn spullen al niet meer in- gepakt. Mijn collega’s vroegen bezorgd wat er aan de hand was. Maar ik kon niets meer zeggen. Ze belden meteen 112. Maar goed dat ze bij me waren, anders weet ik niet wat er met me gebeurd was. De ziekenwa- gen kwam en de verplegers zeiden meteen dat ik een herseninfarct had gehad en dat ze me naar ziekenhuis Bernhoven in Uden zouden brengen. Gelukkig stond Rita me daar op te wachten. Dat gaf rust.” Rita (55): “Ik was net thuis, toen ik door een collega van John werd gebeld dat het niet goed ging met John en dat er aan een herseninfarct gedacht werd. Ik ben snel naar Bernhoven gegaan en trof John daar heel onrustig aan: hij kreeg geen woord uitgebracht. Er werd meteen met antistolling begonnen en een scan gemaakt. Op de scan zagen ze dat het bloed- propje nog steeds in zijn hersenen zat, dus ging hij met spoed naar Eindhoven. Daar werd hij meteen Ongeveer anderhalf jaar geleden kreeg John Dortmans (56) een herseninfarct. Wat er veranderde en wat dit voor hem en zijn gezin betekende, vertelt hij ons in dit artikel. Hij vertelt ook hoe hij het leven waardeert en hoe hij vanaf het begin op zoek ging naar zijn oplossingen. ‘Opgeven was voor mij geen optie’ De impact van een herseninfarct Tekst José van der Heijden Fotografie Ronald Hastenberg Vormgeving Iris Manders