d’n HaDeejer - 19 doel worden. De solex zag er steeds mooier uit. Het idee groeide, meer en meer. Tot januari 2022. Het werd serieus! We wilden ons inschrijven. Elke zaterdag ging het er over bij ons mam, met onze partners, onze kinderen op frietjesdag. Jasper bracht de solex regelmatig mee. Ons mam vond het een geweldig idee. Wij met z’n drieën, op het ding van ons pap!” DE DRUK NAM TOE Jasper bouwde door aan de solex. Achter in zijn schuurtje. Af en toe een rondje scheurend over de Koffiestraat, de Stoppelveldseweg, via de Laageindsedijk weer terug naar de Hommelsedijk. “In de tijd heb ik ongeveer 80% van de onderdelen vervangen. De solex moest natuurlijk verstevigd worden, een extra stang, de voorvork versterkt met metaal, betere banden. Nu iedereen enthousiast was over het idee om mee te doen, moesten we natuurlijk ook goed voor de dag komen. Waar Freek en Koen het van afstand bekeken, voelde ik de technische verantwoordelijkheid. De solex moet aan allerlei regels voldoen. En hij moet wel competitief zijn. Waar de andere teams al jaren deelnemen, was het voor ons de eerste keer. Het niveau ligt best hoog.” DE LAATSTE FASE Koen, in het dagelijks leven bouwkundige: “In de laatste maanden werd het echt ons project. Alle credits voor de solex en de techniek zijn voor Jasper. Freek en ik gingen aan de slag met de sponsoring, onze plek in de Pitstraat moest geregeld worden, alle supporters die mee wilden, en ook de kleding en verdere attributen moesten nog ingekocht worden. We hadden een goede taakverdeling in die fase. En er moest ook nog getraind worden. Ik ben een keer een rondje naar de Pannenkoekenbakker en terug gereden, Jasper reed zijn technische tests in de Koffiestraat en onze Freek, die is één keer op en neer gereden in de Lariestraat! We waren klaar voor het weekend, 24 uur achter elkaar op de solex met ons team De Broertjes. We misten echter nog een monteur, die verplicht is in elk team. Na enige aarzeling werd de vriend van ons mam, Hans van der Heijden, aan ons team toegevoegd. Hij heeft ons fantastisch ondersteund!” DE 24 UUR VAN DE SOLEX “In het begin was het zwaar. Alles was nieuw, alles onbekend. We reden om en om, ieder steeds een uur. Zeker in het donker was het heftig. Het was knokken,” neemt Freek ons mee in de race. “We kregen door dat er best veel uitvallers waren. Maar wij konden door. Er waren meer dan zestig teams. We lagen op de 40e plaats en met elk uur klommen we steeds een plaatsje. Steeds weer langs onze supporters met hun spandoeken. Veel vrienden waren er ook. In mijn pauzes even een alcoholvrij biertje.” Jasper vervolgt: “’t Was fantastisch. Ik hoopte dat ie de 45 km/u zou halen en dat lukte. Ik voelde m’n jonge jaren. Ik ging plat op de solex liggen, zeker op het rechte stuk, om zo het eerste de bocht aan te kunnen snijden. En elke keer weer over het podium rijden. Daar waar de bands spelen en de grote mensenmassa is. Ik vond het vet!” Koen over het einde: “Ik moest het laatste uur rijden. Het laatste kwartier begon de solex te pruttelen. Het bijtrappen lukte niet meer. Ik kreeg in de gaten dat de laatste minuten aangebroken waren. Niet te snel rijden, anders moet ik nog een rondje. Dat zou de solex niet meer redden. En toen dat moment: iedereen was door het dolle heen, de muziek, de confetti, het aftellen, de mensenmassa. Ik bleek als eerste over de finish te komen. Na 24 uur. Wat een moment!” EN NU…VOLGEND JAAR WEER? “Het is 100% geslaagd. Het was bijzonder om dit met mijn broers te doen. Maar we gaan nu niet verder. De solex gaat weer in de opslag. We gaan hem goed bewaren. En wie weet…, als onze kinderen groot zijn…,” blikt Jasper terug. Freek: “Het is een prachtige ervaring, die we samen hebben doorgemaakt. Je leert elkaar op een andere manier kennen. Het heeft iets heel bijzonders nagelaten. Onze familie heeft een mooi boek gemaakt met foto’s om op terug te kunnen kijken. De generatie van ons pap deden als broers van Gerwen ook elk jaar iets bijzonders samen. Dit past mooi in die traditie.” Koen sluit af: “Het was de perfecte editie. Onze solex bleef het doen. Het was lekker weer. We zijn best hoog geëindigd. Iedereen was zo betrokken. Alles viel op z’n plek. Ons mam was heel trots. Ze vond het geweldig, Ook voor ons pap. Die zou heel trots zijn geweest. Het is een mooi eerbetoon!”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=