d’n HaDeejer - 29 me bellen, omdat ze me nodig hebben. Toen ik begon, heb ik alle 90 pastorale eenheden (redactie: gezinnen of alleenstaanden) gevraagd of ze het op prijs stelden, als ik kennis kwam maken. Niet iedereen had die behoefte, maar de mensen die dat wilden, ben ik in de loop van de jaren blijven bezoeken. Ook de mensen die niet in de kerk kwamen. Ik heb prachtige contacten gehad!“ In de huidige maatschappij is weinig ruimte voor elkaar. Mensen hebben vaak een oordeel als je wat vertelt of ze komen met een oplossing. Of ze vertellen hun eigen verhaal, terwijl je daar niet op zit te wachten. Pieter kan van zichzelf wel zeggen dat hij goed kan luisteren. Hij vertelt: “Voor mij gaat het geloof breder dan alleen geloof in God. Je kunt inspiratie opdoen uit verschillende bronnen. Het gaat erom hoe je mens onder de mensen kunt zijn. Mijn dagen zijn enorm gevuld met bezoeken en gesprekken, vanuit de kerk en vanuit Lichtpunt. Lichtpunt is niet per se voor mensen die bij de kerk horen, het is voor iedereen. Daar blijf ik bij betrokken. Ik wil beschikbaar zijn voor mensen die een luisterend oor nodig hebben. Mensen hoeven daarvoor niet gelovig te zijn; het is wel heel fijn als ze weer gaan geloven in het leven. Naar elkaar luisteren Het meest intensief merk je dat bij uitvaarten. Het typeert onze gemeenschap dat je naar elkaar luistert. Dat je je openstelt voor elkaar. Vaak hebben kinderen niks meer met de kerk. Maar door met elkaar in gesprek te gaan, merk je hoe mensen openstaan voor dingen. Ik kom daar dan elke dag en dan bouw je wat op met elkaar. Zo kreeg ik laatst van de kinderen een brief met de tekst: ’We wisten niet dat het zo persoonlijk kon zijn. Dat je hier troost in kunt vinden.’ Je kunt zoveel betekenen bij een uitvaart. Stel de mens centraal om wie het gaat. Los van het feit of de nabestaanden iets hebben met het instituut kerk, zie je dat er een kracht van uit gaat. Je bouwt met z’n allen aan een brug van herinneringen, waardoor iemand toch bij je blijft.“ Een kerk naar buiten toe “De plaatselijke protestantse kerk bepaalt hoe ze het geloof vorm willen geven. Het is wat dat betreft heel vrij. Onze kerk wil vooral kerk zijn naar buiten toe. Niet alleen voor de eigen groep, maar ook voor de rest van de gemeenschap. Mensen komen uit de regio, met name uit HaDee, Vorstenbosch, Nistelrode en Loosbroek. We hebben een actieve diaconie. Dat is heel fijn samenwerken, vanuit gedrevenheid en betrokkenheid bij de medemens. Dat heb ik altijd uitgedragen. Doe als gemeenschap mee op maatschappelijk terrein. Zoek verbinding met het bestuur van de gemeente. We hebben ook goede contacten met de abdij. We organiseren soms avonden samen zoals discussieavonden over maatschappelijke thema’s. Het belangrijkste daarbij is voor mij: ‘hoe laat je zien dat je mens bent?’ Ik hoop dat dat blijft bestaan, maar hierin heb ik alle vertrouwen in mijn opvolger.” Veranderingen in de kerk In 12 jaar tijd kan er veel veranderen. Pieter: “Veranderingen gaan geleidelijk. Ik denk dat we hechter geworden zijn, doordat we gemerkt hebben wat het betekent als we niet bij elkaar kunnen komen. De coronatijd heeft daar mede voor gezorgd. Mensen zijn nu nog meer op zoek naar de onderlinge verbinding. Dat is voor mij de bevestiging, hoe belangrijk het is om elkaar in de ogen te kijken. Uit het negatieve komt zo toch iets positiefs voort. Verder is het wat vrolijker geworden in de kerk. Daar heb ik zelf ook aan bijgedragen. Ik houd van improviseren en vind dat er humor in moet zitten. Ik heb echt kunnen doen wat ik wilde. Er was wel eens een meningsverschil, maar we kwamen er altijd uit. Als je vertrouwen hebt in mensen, kunnen mensen jou vertrouwen. In de maatschappij zie je dat het vertrouwen minder wordt. Ik vind het heel fijn dat dat binnen onze kerkgemeenschap wel goed voelt. Ik hoop dan ook dat dat blijft bestaan.” Afscheid nemen In mei was Pieters’ officiële afscheid. De laatste zondag van november begon zijn opvolger. “Ik heb een fijn afscheid gehad. Er waren veel mensen aanwezig met wie ik afgelopen jaren heb samengewerkt of voor wie ik wat heb mogen betekenen. Ik vind het best lastig om afscheid te nemen, want ik heb het met veel liefde gedaan. Nu laat ik het werk in de protestantse kerk los, anders zit ik in het vaarwater van mijn opvolger. Het is goed zo. Ik heb prachtige jaren gehad. Ik draag het nu vol vertrouwen over.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=