d’n HaDeejer - 31 Verhuizen zit hen in het bloed. Zowel Jos en Huib Burger als hun dochter Merel en haar man Freek woonden op tientallen plekken in binnen- en buitenland. Sinds enkele jaren wonen ze in Heeswijk-Dinther. Met heel veel plezier. “Hier zouden we oud kunnen worden. Hoewel, met ons weet je het maar nooit. We blijven nomaden.” Tekst Liseth Kuijs Fotografie Ronald van Hastenberg Vormgeving Monique Raaijmakers Noest dorp Ze voelen zich hier thuis. “Het is een prachtig dorp om te wonen. Je wordt niet anders behandeld als je niet van hier bent. De mensen zijn allemaal even vriendelijk en warm,” zegt Jos. “En er wordt heel hard gewerkt,” vult Merel aan. Jos: “Ja, het is een noest dorp; mensen zijn ijverig en ondernemen van alles. Dat is echt niet overal zo. Veel mensen werken in de zorg en er wordt ook volop deelgenomen aan het verenigingsleven.” Freek: “En er wordt veel georganiseerd.” In principe is er geen reden om nog eens te verhuizen, maar als het beter is om dat wel te doen, dan hebben ze daar geen problemen mee. Freek: “Het is geen intrinsieke behoefte aan verandering, maar we vinden verandering niet erg.” Merel: ”Dan moeten we wel allemaal regels opschrijven voor degenen die na ons in dit huis komen wonen. Net zoals Jos Heijmans ons instructies gaf over het voeren van de vogels.” ‘Home is where the heart is’ Fijne plek “Uiteindelijk is het zo dat je je aanpast aan waar je woont”, vindt Jos. “Het allerbelangrijkste is wie je meeneemt. Als je je gezin, je huisdieren en een paar spullen waaraan je gehecht bent, mee kunt nemen, dan is het goed. Wij graven overal een nieuwe vijver en dan gaan de vissen er weer in. ‘Home is where the heart is’.” Merel: “Ik zie het gezin als een eiland waar je samen op zit. De rest komt af en toe met een bootje naar je toe. Het geeft heel veel rust om op een fijne plek te kunnen zijn met je gezin.” IMPORT VIER NOMADEN IN HADEE V.l.n.r.: Freek, Merel en Roland Huib en Jos
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=