d’n HaDeejer - 9 DE AANSLAG Na het overlijden van zijn zus, merkte Yuri dat hij sneller kwaad werd om dingen. “Natuurlijk is dat een proces waar je doorheen moet. Het gemis was nog vers, toen ik in 2016 de aanslag op de boulevard in Nice meemaakte. We hadden net het podium opgebouwd van Rihanna; zij zou daar enkele dagen later een reeks optredens geven. Na een van de laatste werkdagen liep ik met twee collega’s een rondje over de boulevard. We hadden net het vuurwerk bekeken; het was Le Quatorze Juillet (14 juli), een nationale feestdag in Frankrijk. Plots zag ik een vrachtwagen met enorme snelheid op ons afrijden. Het eerstvolgende moment dat ik me herinner, is dat ik ergens stond en overal mensen levenloos op de grond zag liggen of schreeuwend van de pijn.” “Het was heel moeilijk bevatten dat ik een aanslag had meegemaakt. Ik voelde geen boosheid, maar ben in de eerste weken vooral beduusd geweest. Dat zoiets je overkomt. Ik heb me er niet tegen kunnen weren, ook niet op dat moment. Sindsdien kijk ik anders naar menigtes. Drukte kost me veel energie. Ik zoek dat niet voor de gezelligheid op.” “Vorig jaar ben ik met één collega terug naar Nice gegaan. Die belde me een week van tevoren op. Ik besloot mee te gaan en achteraf deed dit me goed. We haalden herinneringen op en bleken die avond heel anders beleefd te hebben. Ik dacht dat er bijvoorbeeld twee tot drie meter tussen ons en de vrachtwagen had gezeten tijdens dat bewuste moment. Het bleek veel minder te zijn. Gek hoe dat werkt.” Angelique: “Inderdaad heel raar, want ik herinner me nog dat je die avond aan de telefoon zei dat hij bijna over je tenen reed.” Voordat het groot op het nieuws was, belde Yuri met Angelique. Urenlang. Angelique: “Ik wilde eigenlijk een ticket die kant op boeken, maar dat lukte niet op korte termijn. Het was intens.” DOOR MET LEVEN Na iedere gebeurtenis ging het leven van Yuri door. “Hoe pijnlijk dat soms ook was. En ondanks dat ik veerkrachtig bleek, merkte ik vorig jaar dat niet alles me meer voor de wind ging. Ik zat niet lekker in mijn vel, maar kon niet direct aanwijzen waar het aan lag. Toen heb ik hulp gezocht. Je verwerkt intense gebeurtenissen gewoon niet zomaar, dat blijkt soms jaren later. Hoe dan ook, zoals ik eerder al zei: ik heb geen treurig leven. De dingen die ik meegemaakt heb, zou ik soms echt wel willen wegstrepen, maar zo werkt het leven niet. En los van dit alles, vind ik mijn leven echt leuk. En heb ik plezier. Dat komt, omdat ik oog heb gekregen voor de kleine dingen, juist die worden dan heel groot.” ‘IK HEB OOG GEKREGEN VOOR DE KLEINE DINGEN, JUIST DIE WORDEN DAN HEEL GROOT’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=