d'n HaDeejer februari 2022

Ook het dorp sprak Monique en Wouter aan: “Het buitenge- bied is prachtig en mede daardoor is de keuze op Heeswijk- Dinther gevallen. We zijn echter bewust in het dorp gaan wonen en niet erbuiten, want we zochten ook de gezelligheid van buren om ons heen.” Dorpsgevoel Wouter vertelt dat ze zich erg thuis voelen hier in het dorp: “Jong en oud is hier hartelijker dan in het westen. Iedereen zegt elkaar gedag en ‘kent’ elkaar. De kinderen in de buurt kennen ook allemaal de honden: ‘dag Veter!’, ‘dag Stuiver!’.” Monique heeft het ‘landen’ in Heeswijk-Dinther ervaren als een warm bad. “We voelden ons vanaf dag één op ons gemak. We hebben als nieuwkomers niks kunnen ontdekken wat niet welkom voelde.” Na de vraag of er ook minder leuke dingen zijn aan ons dorp, zie ik Monique en Wouter heel diep nadenken. “Het feit dat we hier zo lang over na moeten denken, zegt eigenlijk al genoeg!” Het enige wat er gemist wordt is bepaalde winkels, maar: “Het is juist leuk om je spullen verspreid uit andere dorpen te moeten halen.” Als klein minpuntje wordt het vele verkeer dat door de Heilaren komt, genoemd. Monique en Wouter geven aan dat ze vooral aan de achterkant van het huis leven, dus zo hebben ze er niet al te veel last van. Een huis waar lucht en licht in zit Van binnen is het huis verbouwd, vertelt Wouter: “We zijn nu bezig de puntjes op de i te zetten.” Monique vult aan: “We hebben geprobeerd het geheel van huis en tuin een vakantiegevoel te geven. We huurden voorheen nog vaak in de zomervakantie in Frankrijk een huis voor het hele gezin. Hier, in dit huis, kunnen we alle seizoenen genieten van onze nagebootste Franse sfeer, zeker als het weer meewerkt.” Achter het huis bevindt zich een weelderige tuin met zwem- bad, die in de zomer lekker beschut dichtgroeit. En als kers op de taart is er een grote veranda waar het hele jaar heerlijk vertoeven is. Monique en Wouter zijn het liefst thuis met het huis en de tuin vol met vrienden en familie. Monique sluit af: “Ik ben geen reiziger, ik geniet thuis van elke centimeter.” d’n HaDeejer - 23 Oorspronkelijke boerderij van gebroeders Wijnen Schilderij van Anny Potters Meestal schrijf ik rond deze tijd iets over de carnaval. Maar dit jaar slaat dat op het spreekwoordelijk varken als een drumstel. We weten het niet, want het kan vriezen en het kan dooien. En zelfs dat is deze winter niet zeker. Ik wil daarom even iets kwijt over het geregel van het verkeerstempo in HaDee. Er zijn allemaal mensen bezig om het tempo omlaag te brengen. Daar voeren ze dan actie voor en de gemeente geeft daar gehoor aan. Dat is te merken op allerlei plekken in ons dorp. Ik vroeg me af, of je ook steun krijgt van de gemeente als je wilt dat het sneller gaat, of als je wat meer rijplezier wilt in de straten van HaDee. Ik heb daarom bij de gemeente gevraagd of ze een paar BOA’s in de Hoofdstraat willen zetten die middels zwaaigebaren het tempo er proberen in te houden. Maar dat vonden ze te duur. Zelfs alleen op zondag, tegen de zondagsrijders, was geen optie. Als compromis hebben ze met obstakels een mooie slalomroute van de hoofdstraat gemaakt, waar menig coureurshart sneller van gaat kloppen. In de Meerstraat is ook een mooi compromis gesloten. Als je daar met je vrachtwagen door moet, dan moet je echt even slingeren en vertragen. Maar als je daar met een personenwagen achter zit, dan kun je tegelijkertijd rechts inhalen tussen die pilaren en de berm door. Echt waar. Dat gaat prima. Probeer maar eens. Harrie Droesen Column Harrie ? Het kan verkeren