d'n HaDeejer januari 2022

d’n HaDeejer - 13 De eerste levensdagen van zoon Guus (2) brachten veel met zich mee voor Nadine en haar man Rob Verhallen (33). Na- dine kreeg het HELLP-syndroom en twee hersenbloedingen. Guus bracht door vroeggeboorte een maand door op de Neonatale Intensive Care Unit (NICU), opgevolgd door zeven weken verblijf in de couveuse suites van het Jeroen Bosch Ziekenhuis. Nadine: “Dat Guus nu zo blij rondloopt, is wel het uiterste van wat we toen hadden kunnen bedenken.” GEBOORTE GUUS Guus werd na 29 weken zwangerschap geboren, woog 948 gram en was 37 centimeter groot. “We hebben als kersvers gezin een maand gescheiden in het ziekenhuis doorge- bracht. Guus in een couveuse op de NICU, ik herstellende op een andere afdeling (de obstetrische high care) en later in het Ronald McDonald Huis,” vertelt Nadine. INTENS “Het was een heftige periode. We hebben Guus in die tijd weinig vast kunnen houden. Het verschilt namelijk per dag hoelang prematuur baby’s uit de couveuse mogen. Doordat ze zo klein en kwetsbaar zijn, zijn ze gevoelig voor infecties en moet hun omgeving steriel blijven. Omdat de baby’s nog heel zwak zijn, kost het ze (te)veel energie om uit de couveu- se gehaald te worden. De momenten dat je baby dus even uit de couveuse mag, zijn kort, dierbaar en heel intens. Dat maakt dat we het lastig vonden om ons te herinneren hoe klein Guus eigenlijk was.” GESLOTEN DEUREN “De NICU is een wereld achter gesloten deuren, vertelt Na- dine. Daarbij kwam kijken dat Nadine, Rob en Guus door de medische situatie van Nadine en Guus geen ruimte hadden om bezoek op de NICU te ontvangen. “Dat was lastig. We konden heel veel over Guus vertellen, maar je merkt dat het voor anderen moeilijk is om er dan ook echt een voorstel- ling bij te maken. Toch wilden we onze naasten meenemen in wat we meegemaakt hebben. We hadden behoefte aan iets tastbaars.” EVEN GROOT EN ZWAAR Toen ontstond het idee om een pop te maken, die even groot en zwaar is als toen Guus ter wereld kwam. “Omdat ik zelf nog in levensgevaar was, weet ik ook weinig meer van die periode. Ik was de eerste dagen zelf niet in staat om Guus vast te houden. Dat maakte dat ik extra graag een popje wilde maken.” WACHTLIJST Nadine is creatief en kan moeilijk stilzitten. Ze keek You- Tube filmpjes over haken en zo maakte ze zich de techniek eigen. “Het was fijn om met iets bezig te zijn: het haken brengt ontspanning en ik krijg elke keer weer energie van het eindresultaat. Ik deelde in een facebookgroep met andere prematuur ouders de pop die ik gehaakt had. Binnen één week had ik al een wachtlijst van tien andere ouders die ook een pre- matuur popje wilden. Daar stond ik zo van te kijken. Heel bijzonder.” GEHAAKTE HELDEN “Prematuur baby’s worden in het ziekenhuis vaak kleine kanjers genoemd. Dat bracht me op de naam ‘Gehaakte Helden’. Ik besloot mijn creaties niet alleen in de Facebook- groep, maar ook op Instagram te delen. Onder de naam @gehaaktehelden. Ik houd van fotografie, dat kan ik hierin ook mooi combineren.” Nadine’s enthousiasme is overge- slagen op haar zus. Die haakt inmiddels mee. Ze doen ruim 15 tot 20 uur over het haken van één popje. Ook maken ze boxmobielen, sambaballen, wagenspanners en ramme- laars. TWEE VLIEGEN IN EEN KLAP Nadine gaat lachend verder. “Weet je wat het mooie is? Ik kon helemaal niet haken, haha. Het was een advies van mijn revalidatiearts van de Tolbrug. Het zou goed helpen bij mijn cognitieve herstel na mijn twee hersenbloedingen en de restklachten van het HELLP-syndroom. En dat is zeker zo. Met Gehaakte Helden sla ik twee vliegen in één klap: het helpt mij in mijn revalidatie en daarnaast is mijn gehaakte creatie enorm van betekenis voor andere prematuur ou- ders. De impact van een vroeggeboorte wordt vaak onder- schat. Onze gehaakte held maakt dit bespreekbaar, maar tegelijkertijd ook letterlijk grijpbaar voor andere mensen buiten je eigen gezin. Zeker in deze coronatijd, waarin be- zoek ontvangen heel lastig is, brengt het ouders heel veel.” DANKBAAR “Telkens als ik naar Guus’ gehaakte held kijk, besef ik hoe goed het gaat en dat het ook anders kan zijn”, gaat Nadine tot slot verder. “Veel aanvragen komen met een verhaal. Door mijn eigen ervaring begrijp ik dat verhaal en heb ik daar ook gevoel bij. Het maken van prematuur popjes is be- tekenisvol. Zowel voor mijzelf als voor hen. Daar doe ik het voor. Het maakt me in heel veel opzichten dankbaar.” Tekst Eline Sigmans Fotografie Eefje voets Vormgeving Eveline van Roessel ’Telkens als ik naar Guus’ gehaakte held kijk, besef ik hoe goed het gaat’