d’n HaDeejer - 17 Begin vorig jaar plaatste gemeente Bernheze een kleine oproep in de krant: ‘Burgemeester Marieke Moorman hoort graag hoe het met u gaat’. Dat kon via een online gesprek of een wandeling. Dat laatste bleek in trek: inmiddels is ze 30 ommetjes verder en ook dit jaar staan er zo’n 30 gepland. Wat brengt al dat ‘gewandel’ haar? “Beweging! Ik ben graag in de buitenlucht,” begint Marieke te vertellen. “En eerlijk gezegd, werd ik in coronatijd een beetje gek thuis. Voor mijn functie wil ik horen en zien wat mensen bezighoudt. Nou, dat lukte in die tijd niet. Het beperkte en frustreerde me. Daarom keken we naar wat wel mogelijk was: wandelen! Een perfecte manier om in contact te zijn met inwoners van onze gemeente. En daarbij: als burgemeester ben ik het gezicht van de gemeente, dus wil ik ook letterlijk dicht bij de mensen staan en bij hen in de buurt zijn. Benaderbaar zijn vind ik belangrijk en het voelt alsof me dat met een wandeling goed lukt.” Waar heb je al gewandeld? “Waar niet?” lacht ze. “In Heeswijk-Dinther heb ik me verbaasd over het bos dat in de buurt van de Heische Hoeve ligt. Dat wist ik helemaal niet te liggen. In Rodenburg heb ik eens een wandeling gemaakt. Daar vond ik het dan weer leuk om te zien hoe de wijk vorm heeft gekregen sinds de laatste keer dat ik er was. Ook ben ik achter de Leygraaf door gelopen, wat ik ook erg mooi vond. Wat me ook bij blijft aan een ommetje in Heeswijk-Dinther, is Freek Heerkens, die ik toeterend voorbij zag komen. Ja, ik blijf toch een Willem II-fan!” Wat kom je allemaal te weten? “Als je wandelt, heb je andere gesprekken. Je bent bezig en hoeft elkaar niet continu aan te kijken. Dat maakt het soms gemakkelijker om dingen bespreekbaar te maken. Ik merk dat de gesprekken die ik voer met inwoners tijdens een wandeling, verschillende karakters hebben. Sommige mensen vertellen over leuke dingen, over dingen die ze bezighouden of wat ze bijvoorbeeld voor hun dorp organiseren of ondernemen. Af en toe spreken we over privézaken, zoals wat voor impact een IC-opname door corona op iemands leven heeft of op dat van zijn of haar partner.” Wat doe je met alles wat je te weten komt? “Er zijn inderdaad ook inwoners die kwesties delen waar ze zich zorgen over maken. Zo sprak ik met een moeder over haar kind op het speciaal onderwijs. Ze gaf aan dat dit naast zorg, ook een hoop geregel met zich meebrengt bij instanties zoals jeugdzorg of de gemeente. Tijdens het gesprek gaf ze me zijdelings een tip: in de brief die we naar ouders versturen, als hun kind van bijna vier jaar naar de basisschool mag, noemden we de scholen voor speciaal onderwijs niet. Na de wandeling heb ik dit direct doorgezet naar de juiste afdeling binnen onze gemeente. Het is fijn dat mensen in zo’n gesprek de ruimte voelen om positief kritisch te zijn.” Wat brengen de ommetjes jou persoonlijk? “Ik vind het heel belangrijk in het leven om mensen met een open houding tegemoet te treden. In welke situatie dan ook. Dat vind ik ook een van de mooie kanten van mijn werk. Hoewel ik niet altijd een oplossing kan bieden voor de dingen waarmee mensen bij me komen, ik kan hen wel gehoord en gewaardeerd laten voelen. En dat doet mijzelf dan weer goed, als ik er voor iemand heb kunnen zijn.” Tekst Eline Sigmans Fotografie Sanne van Roozendaal Vormgeving Corina Gloudemans
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=