d’n HaDeejer - 9 DE GROTE KLAP Klaar met revalideren. En wat dan? “Toen kwam de klap. Ik kwam thuis en dacht dat ik weer helemaal gezond was. Aan de buitenkant zie je niks meer, maar mijn hoofd is nog steeds stuk en dat zal niet meer helemaal herstellen. Ik zal nooit meer de oude worden. Samen met een psycholoog en een ergotherapeut zoek ik naar de juiste balans. Ik vond het moeilijk toe te geven aan mijn ziekte. Want dat is het: ik ben gewoon nog steeds ziek. Die knop moest ik mentaal nog omzetten.” RE-INTEGREREN Waar ze altijd als salarisadministrateur werkzaam was en zou starten als helpdeskmedewerker bij een softwarebedrijf, is ze nu vrijwilliger bij Blixembosch. “Op dinsdagochtend breng ik de revalidanten naar de therapie. Het voelt als thuiskomen. Ik kan de mensen daar helpen met mijn verhaal en ben een soort ervaringsdeskundige. Zo is het toch niet voor niets geweest.” Toch heeft ze het gevoel alsof haar leven stilstaat. “Iedereen om me heen gaat door. Mijn doel is om weer deel uit te maken van de maatschappij en weer te gaan werken.” Doordat de buitenkant niks zegt over de binnenkant, wordt ze vaak overschat. “De mensen die dicht bij mij staan, weten meestal wel hoe het echt zit. Als ik hulp nodig heb, dan vraag ik daar wel om. Maar er zijn ook mensen die me met de beste bedoelingen vertellen dat ik geluk heb gehad. Ik ben 34 en heb dit al meegemaakt. Ik heb de eerste keer rollen van Jip gemist en mijn dochter is maandenlang bang geweest, omdat ze mij heeft zien omvallen. Ik heb geen geluk gehad. Ik heb er keihard voor gewerkt en het is me niet aan komen waaien. Ze bedoelen het goed, maar het besef is soms heel lastig. En dat snap ik.” DANKBAAR “Ik ben de mensen om me heen heel dankbaar. Mijn familie, mijn buren, vrienden en vooral ook Stephan Megens. Die ken ik al heel mijn leven, woont nu tegenover ons en is verpleegkundige. Deze mensen hebben dag en nacht voor mij en mijn gezin klaar gestaan. En nog steeds.” Robin vult aan: “Stephan noemen we nu ook wel ‘onze manager’!” Ook worden overwinningen gevierd met oud-mederevalidanten. “Samen hebben we nog steeds contact. Het is fijn dat je je kan klankborden met lotgenoten.” SAY YES TO THE DRESS Dit jaar is ze op haar verjaardag ten huwelijk gevraagd. En afgelopen zomer vond ze haar trouwjurk, op een wel heel bijzondere manier. “Ik ben fan van het tv-programma ‘Say yes to the dress’ en fantaseerde er tijdens mijn revalidatie over om mee te doen. Als ik niet ziek was geweest, had ik mezelf nooit opgegeven. Robin wist dat ik het graag wilde, dus ik heb me aangemeld. En ik mocht meedoen! Samen met mijn zussen, moeder en buurman Stephan zijn we naar de opnames gegaan. Dankzij Fred van Leer vond ik mijn trouwjurk. Mijn zussen moesten even wennen aan het idee dat dit ook uitgezonden werd op televisie, maar omdat het mijn droom was, vonden ze het wel heel bijzonder en leuk. Begin november was de uitzending. Robin en (hopelijk) onze gasten hebben de aflevering bewust niet gekeken. Zo blijft de verrassing groot op de dag zelf! Behalve mijn oma, die heeft haar troefkaart al ingezet wegens haar leeftijd. Dus die heeft mij al gezien in m’n trouwjurk!”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=