d’n HaDeejer - 13 Firtig daag Ik ha ojt is unnen blèkken trommel. Doar bewoarde ik snuupkes in. ’t Is al wel wir lang geléje, mar toen ging ’n por weeke lang alle zuutighet ’t trummelke in. En da begos zo noa de karneval en hiel ik vol tot òn de pôse. ’t Waar d’n tet dè ik nog trouw mè vòjjer en moejer elleken zondeg meej nor de kerrek ging. Zo leerde ik van de firtigdagetet: de vaastentet. Nou de’k dees skrèèf is ’t toevallig pôse. ’t Trummelke hebbik allang nie mer en in de kerrek kommik eigeluk allinnig mè ’n uitvaart. Snuupkes spoar ik niemer op, nee ’t hille vaaste gi òn men vùrbè. Mar op goeie vreddig eet ik vis in plots van vlis. Maarja, dè doe’k elleke vreddig, dus hi eigelekk ôk niks mè vaaste te make. Gimman die ik ken dù eigeluk nog òn vaaste. Ik vroag er wel is ojt naor en sommige lèke er nie ins van gehurt te hebbe. De Ramadan, da kenne ze wel, karneval ôk. Bè pôse denke ze òn Paaspop mar firtig daag vaaste zurgt allinnig mar vur gefronste wenkbrauwe. Wel zie’k veul variante van vaaste. Diëte, zeg mar. Wendig koolhiedrate, wendig vlis of sapjeskuur. Hi ôk wendig of niks mè gelèuf te make volges men. Meer mè afvalle, ontgifte of detoxe. Dè zùrgt bè men dan wir vur gefronste wenkbrauwe; ik ken doar niks van. Margoewd. Nie dè ik zo’n heilig bòntje ben, mar vroag munèige soms wel af wùrrum dè ik veul heur over de Ramadan, mar niks over diejen firtigdagetet. Tijde verandere ofzo. En ’t geleuf ók. Toko Column Toko me het meest is bijgebleven, is ‘Onder buren’ van Juli Zeh. Ik vind het een echte aanrader. Dit boek gaat over het hedendaagse Duitsland en de tegenstellingen tussen stad en platteland. Vooral de tegenstellingen, die zij in dit boek beschrijft, hebben enorm veel indruk op mij gemaakt.” Twee keer hetzelfde boek “Het boek ‘Achter de slaperdijk’ van Martha Heesen stond enige tijd geleden bij ons op het programma. Een niet al te dik boek van 120 pagina’s. Ik ben er enthousiast aan begonnen, maar vond het erg ingewikkeld geschreven. Met name de personages met veel persoonlijke overwegingen zorgden ervoor, dat ik maar moeilijk de samenhang kon ontdekken. Nadat ik het boek uit had, ben ik gewoon weer opnieuw begonnen. En de tweede keer ervaarde ik het boek compleet anders. Ik vond het toen zelfs een mooi boek. Deze ervaringen bespreek ik dan ook in de leesclub.” Iedereen ervaart een boek anders “Als we met de club bij elkaar komen, starten we met de bespreking van het boek dat we allemaal hebben gelezen. Dat lees ik altijd zeer intensief, zodat ik er goed over kan praten. Als we erover vertellen is het leuk om te ontdekken dat iedereen een boek anders interpreteert. Dit kan komen doordat er een open einde is of doordat er een schrijfstijl is gebruikt die niet alles voor de lezer voorkauwt. Hierdoor kan iedereen het verhaal zelf ontdekken.” Uit de comfortzone “Als fanatieke lezer van literaire boeken, kunnen psychologische romans mij enorm boeien. En wat ook fijn is aan de leesclub: ik lees nu boeken die ik zelf nooit zou kiezen. Het haalt me dus uit mijn comfortzone. Het is een leuke manier om nieuwe schrijvers te ontdekken of te lezen over onderwerpen die anders nooit mijn interesse zouden hebben gewekt. Ja, de leesclub heeft me echt iets gebracht.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=