8 - d’n HaDeejer ‘ONZE MEDEWERKERS STAAN MIDDENIN DE SAMENLEVING: DAAR GAAT HET OM’ SAMEN WERKEN Marcel stapte in 2020 in het bedrijf, nadat zijn afdeling Private Banking bij de plaatselijke Rabobank was opgeheven. Zowel hun kinderen als hij hadden in de jaren daarvoor al vaak meegeholpen in het lunchcafé en het concept sprak hem heel erg aan. “Onze samenwerking is eigenlijk heel natuurlijk gegaan. Iedereen doet zijn eigen ding. Ik ben ook veel met de medewerkers bezig, maar als het echt op de zorg aankomt, moeten ze bij Dianne zijn. Ik ben meer van de financiën en andere regeldingen en sta daarnaast vaak met een bijzondere medewerker achter de bar.” Dianne: “Wij hebben altijd dingen samen gedaan, gaan eigenlijk nooit ergens alleen naartoe. We zijn een beetje Jut en Jul.” MAATWERK Bij het lunchcafé in Wageningen worden elke dag 10 tot 12 bijzondere medewerkers in de leeftijd van 20 tot 62 jaar begeleid. Dianne: “We zijn een druk bedrijf en bieden onze medewerkers een volwaardige werkplek waar gekeken wordt naar de mogelijkheden per bijzondere medewerker, we bieden maatwerk. Het voornaamste doel is onze medewerkers iedere dag weer met veel plezier naar hun werk te laten komen en hen hier hun voldoening uit te laten halen. Door hen deze werkplek te bieden staan ze midden in de samenleving en dat is waar het om gaat! Het is een dagbestedingsplek en dat betekent dat er aan allerlei regels voldaan moet worden, gesprekken gevoerd moeten worden met ouders/verzorgers en behandelplannen en doelen moeten worden opgesteld.” In de coronaperiode, toen het lunchcafé gesloten was, werd elke dag aan 10 tot 14 mensen dagbesteding aangeboden. In die tijd zijn de medewerkers onder leiding van een vaste gast, die grafisch ontwerper is, begonnen met het tekenen van kaarten, kalenders en een memoryspel. Dat gebeurt nu nog steeds en de producten zijn beschikbaar in het lunchcafé. VOLDOENING Marcel en Dianne zijn iedere dag bezig met hun werk. Ze vinden het fijn om zoveel mogelijk zelf aanwezig te zijn in het lunchcafé. Dit was vooral in het begin ook nodig om een goede band/basis op te bouwen. Dianne: “Onze medewerkers vinden het prettig om altijd een vertrouwd persoon te zien. Hierdoor bouw je een stevige vertrouwensband op en van daaruit kun je aan de slag met z’n allen. De medewerkers die hier zeven jaar geleden zijn begonnen, zijn er nog steeds; we hebben zeer weinig verloop. Het is mooi om te zien hoe ze hier zijn begonnen, onzeker en onwennig, en inmiddels heel veel geleerd hebben. Ze leren nog elke dag bij en dat geldt natuurlijk ook voor ons. Dit werk geeft heel veel voldoening.” Marcel: “Ook de gasten zijn vaak vrolijk. Ze vinden het geweldig hoe ze ontvangen en bediend worden. Onze medewerkers zijn altijd in voor een praatje en een grapje, niemand heeft een drempel. Er wordt vaak gezegd dat medewerkers in gewone restaurants nog veel van hen kunnen leren. Altijd gastvrij, vriendelijk en beleefd.” SPAARPOT Gevraagd naar een anekdote, vertellen Marcel en Dianne dat er enige tijd geleden werd ingebroken in het lunchcafé. “Dat was een heftige ervaring voor de medewerkers: ze waren helemaal overstuur. De inbreker was dwars door de deur gegaan en alles zat onder het bloed. Naast de geldlade was ook ons spaarvarken meegenomen en dat was natuurlijk het allerergste, want nu kon hun uitstapje niet doorgaan. De politie heeft alles op alles gezet om het spaarvarken terug te vinden, met resultaat. Pfff, wat een opluchting, want nu kon het uitstapje weer doorgaan, echter, er zat geen geld meer in... De medewerkers hebben brieven aan de inbreker gestuurd om hem te laten weten hoeveel impact het op hen had gehad. Ze zaten helemaal in zak en as. De studenten die boven het lunchcafé wonen, kwamen snoep brengen om hen te troosten.” PLANNEN Het leven van het stel draait momenteel voornamelijk om Brownies&downieS. “Het is een pittige baan. We vertrekken elke werkdag om 7 uur ’s ochtends en zijn rond 7 uur ’s avonds weer thuis. Vroeger leefden we wat zorgelozer en waren we overal bij, als er iets te vieren was. Dat is nu minder. Maar het geeft wel heel veel voldoening. Ik had het veel eerder moeten doen”, zegt Dianne. Ze ziet heel veel mogelijkheden om nog meer mensen met een beperking aan het werk te kunnen krijgen en zit boordevol plannen. “Maar Marcel remt me af; hij wil langzaamaan gaan afbouwen. Het is gewoon jammer dat we hier zo laat mee begonnen zijn. Aan de andere kant denk ik dat we dit geen jaren meer kunnen volhouden in dit tempo. En we kijken er ook naar uit om meer tijd voor onze kleinkinderen te hebben. Er is natuurlijk nog meer dan werken. Maar voorlopig rijden we nog met veel plezier naar Wageningen.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=