18 - d’n HaDeejer DE SELECTIE Jip van Aarle (15) zit in vwo 4 en vertelt over de aanloop. “Ik hoorde vorig jaar via een soort aankondiging al over de reis. Ik wilde gelijk mee. De studiereis naar Oeganda wordt georganiseerd door Global Exploration, een organisatie die jongeren over de hele wereld met elkaar in contact brengt met het doel om gedrag te veranderen. De Sustainable Development Goals zijn de aanleiding om dit te gaan doen. Het is de eerste keer dat het Zwijsen College deze reizen aanbiedt.” “Het begon allemaal met een informatieavond in september”, vervolgt Mayte Leerdam (15), leerling van havo 3. “Er waren meer dan honderd leerlingen van havo 3 en vwo 4 geïnteresseerd. We moesten een motivatiebrief schrijven, waarin we uitlegden waarom juist ik zou moeten gaan. Verder moest je jezelf voorstellen in het Engels. Uiteindelijk waren er 35 die écht ingeschreven hebben, terwijl er maar 30 plekken waren. In december wist ik dat ik mee mocht.” DE VOORBEREIDING Mirte van Hastenberg (15), die ook in vwo 4 zit, vertelt over de voorbereidingen. “Van de dertig leerlingen die meegingen kwamen wij met vieren uit Heeswijk-Dinther. Ik kende Jip goed, omdat ze bij mij in de klas zit. Mayte en Lotte zitten op de havo en heb ik in het project beter leren kennen. Er waren maar vier jongens in de groep, blijkbaar waren er veel afgehaakt, misschien omdat de voorbereiding toch best veel werk was.” “Een keer in de maand kwamen we samen, dit deden we tijdens extra lesuren na school”, vertelt Lotte van der Wijst (15) uit havo 3. “We vormden een crew, die samen een thema gingen uitzoeken. Zo ontstond er een groep met de thema’s gezondheid, educatie en recreatie, cultuur en natuur. In de crew bereidden we ons voor op een presentatie in het Engels, waarin we het thema met de informatie van Nederland en de informatie van Oeganda verwerkten. In de loop van de voorbereiding werden de thema’s van de verschillende crews ook aan elkaar gepresenteerd, zodat iedereen goed voorbereid op reis ging.” SPONSORGELD NODIG Jip vervolgt: “De reis zelf is best duur. Onze ouders hebben flink bijgelegd en daarnaast moesten we ook € 1.750,- sponsorgeld per persoon inzamelen. Dat was een hele opgave, het is toch lastig om geld te vragen. We begonnen met het zoeken naar bedrijven, die onze reis zouden willen sponsoren. Dat was best ingewikkeld. Ik stuurde veel mailtjes, er werden er maar enkele beantwoord. Het beste werkte het als je mensen persoonlijk of via je ouders kent. Het was heel leerzaam.” “Dat sponsorgeld gaf best veel druk”, bekent Mayte. “Zou het allemaal wel lukken? Op een zeker moment hoorde ik om me heen van leerlingen, die nog maar een paar honderd euro hoefden en ik moest nog bijna beginnen. Ik begon te twijfelen, ik voelde weinig vertrouwen. Ik heb toen écht even overwogen om te stoppen. Na een gesprek met mijn ouders ben ik er vol voor gegaan. Uiteindelijk heb ik het ruim van te voren gehaald.” “Om het sponsorgeld bij elkaar te krijgen hebben we ook familie en vrienden gevraagd. Daarnaast hebben we een aantal acties georganiseerd. Een high tea in CC Servaes, zelf taarten bakken en kerststukjes maken, die we weer verkochten. Ook hebben we op een rommelmarkt gestaan om geld in te zamelen”, aldus Lotte. Mirte: “Uiteindelijk hebben we als groep voldoende sponsorgeld opgehaald. Zo kon iedereen toch mee op reis. Het ging zelfs zo goed dat we € 6.000,- teveel sponsorgeld hadden. De Stichting Wilde Ganzen heeft dat bedrag nu verdubbeld, waardoor er van dat geld een nieuwe slaapzaal op één van de scholen kan worden gebouwd!” 18 DAGEN VRIJWEL ZONDER INTERNET De reis zelf was zeer indrukwekkend. De groep was vrijwel de gehele reis zonder internet. Wanneer er bereik was kregen ouders via de docenten een door leerlingen geschreven berichtje over hun ervaringen en wat foto’s. Op onze reis gingen vier docenten van onze school en een arts uit Nederland mee. Jip: “We hebben veel van Oeganda gezien en vier scholen bezocht. Soms moesten we een hele dag reizen om van de ene naar de andere school te gaan. Op iedere school kregen we een buddy. Thuis had iedereen een boekje voorbereid met foto’s en teksten, aan de hand waarvan je met je buddy in gesprek ging.” Mayte vervolgt: “Ik vond dat best ingewikkeld. Ik heb er niet voor gekozen om foto’s te maken van ons huis en niet teveel aandacht gegeven aan onze spullen. Dat vond ik niet passend, omdat zij daar vrijwel niets hebben. Ik vertelde over onze familie en zij vertelden dan ook over hun familie en hun leven. De meeste leerlingen spraken goed Engels.” ‘IK BEN ECHT GESCHROKKEN, HET IS ZO ONEERLIJK’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=