8 - d’n HaDeejer Hier was het leven sober, in Amerika was dat anders. Ik vroeg thuis na een van mijn eerste schooldagen om ‘wooden shoes’. Klompen. Daar gniffelden ze dan om. Kimberly was een hechte gemeenschap. Ik heb dat weleens gemist. Vooral omdat we de plek destijds verlieten met het idee dat we na een aantal weken weer terug zouden komen. Dat is nooit gebeurd. We bleven in Nederland.” WAT DEDEN JE OUDERS VOOR DE KOST? “Bert, de broer van mijn vader, werkte in een papierfabriek in Kimberly, daarom gingen wij daar ook naartoe. Mijn vader ging in de fabriek aan de slag, het verdiende goed. Mijn moeder maakte ’s avonds de hogeschool schoon. In Heeswijk stond de eerste tijd van ons leven in het teken van het bouwen van het huis. Daarna begonnen mijn ouders een fietsenwinkel aan de Hoofdstraat, daar waar nu Bikers zit. Ik hielp er niet vaak. Ze hadden een fijne knecht, Piet Verkuijlen.” HOE HEB JE JE MAN NOL ONTMOET? “Ik was achttien jaar en ik zal je zeggen, na de eerste ontmoeting wist ik niet hoe hij er precies uitzag. Ik was in het donker aan hem voorgesteld. Na een bezoek aan café Limburgia (van Harrie en Mien Geijbels-Schakenraad) fietste hij mee naar huis. Dat was in 1940. Uiteindelijk zijn we in 1946 getrouwd, net na de oorlog. De oorlog heeft veel impact op ons gehad. Vooral Operatie Market Garden. Toen dat gebeurde, was ik net op weg naar Berlicum om aan mijn schoonouders voorgesteld te worden. We werden toen geëvacueerd, mijn ouders hadden geen idee waar ik was gebleven.” JE HEBT EEN ACTIEF LEVEN GEHAD, HOE WAS DAT MET DRIE KINDEREN? “In Vlissingen werd onze eerste zoon geboren, we woonden daar omdat Nol na de oorlog het gebied mee hielp opbouwen. Na vier jaar streken we in ‘NA ONZE EERSTE ONTMOETING WIST IK NIET MEER PRECIES HOE HIJ ERUITZAG’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=