d’n HaDeejer - 7 Sinds de oorlog in Oekraïne, vangt HaDee vluchtelingen op die daar huis en haard snel moesten verlaten. Dat gebeurde al eerder met vluchtelingen uit Syrië en andere brandhaarden in de wereld. Guusje Jacobs-Dekker voelt met deze mensen mee. Hoewel zij al ruim zestig jaar in HaDee woont, herinnert ze zich haar eerste jaren hier nog goed. Ver weg van haar thuisland, ver weg van Indonesië. De familie Dekker woont in Jakarta en verhuist later naar Bandung. Ze hebben een prachtig huis, dienstmeisjes en een tuinman. Na de Tweede Wereldoorlog roept Soekarno de Indonesische onafhankelijkheid uit. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Er volgen jaren van bloedige acties tussen Nederland en Indonesië. Uiteindelijk erkent Nederland de Indonesische onafhankelijkheid. Er is daarmee echter nog geen rust in het land. Iedereen die een Nederlandse nationaliteit heeft, kan kiezen. Of de Indonesische nationaliteit aannemen of vertrekken. Guusjes vader neemt de Indonesische nationaliteit aan. Toch zijn de zorgen dan nog niet voorbij. LEVENSGEVAARLIJK Het leven in Bandung is levensgevaarlijk. Alles wat met Nederland te maken heeft, wordt verafschuwd. En dat geldt zeker voor mensen die voor een Nederlands bedrijf werken en als KNIL militair hebben gevochten samen met de Nederlanders, zoals Guusjes vader. De bedreiging is zo groot, dat twee oudere broers elke nacht de wacht houden met kapmessen in hun hand. Er worden verschillende brieven naar Nederland geschreven met de vraag of de familie Dekker naar Nederland mag komen. Uiteindelijk geeft Nederland toestemming. “We ontvingen een brief ondertekend door, toen nog, koningin Juliana”, vertelt Guusje. ”Omdat de handtekening van de Nederlandse koningin op de brief stond, heeft papa die direct verbrand, want als iemand ons met die brief zou zien, kon het slecht met ons aflopen.” De vlucht naar Nederland wordt geregeld. Daarvoor moeten nog een aantal mensen worden omgekocht. Guusje: “Mijn moeder was zeven maanden in verwachting van mijn broer Chris. Eigenlijk mag je dan niet meer vliegen. Om de vlucht toch door te laten gaan, koopt mijn vader een huisarts om, die schriftelijk toestemming geeft. Dan volgt onze vliegreis naar Nederland.” INTEGREREN Vader en moeder Dekker komen met zes kinderen en één op komst aan in Nederland. Guusje is dan drie jaar. De bagage bestaat uit slechts enkele koffertjes. Eerst verblijft de familie in een pension in Bennekom en daarna nog een jaar in een pension aan de Taalstraat in Vught. Uiteindelijk wordt er een woning aangeboden. De keuze is Uden, ’s-Hertogenbosch of Heeswijk-Dinther. “Mijn vader vond het belangrijk dat we integreerden in Nederland. Hij wilde niet met een groepje Indonesische vluchtelingen bij elkaar GUUSJE JACOBS-DEKKER GEBOREN 19 OKTOBER 1958 IS GETROUWD MET BEN, HEEFT EEN ZOON ROB, EEN DOCHTER ELS EN DRIE KLEINKINDEREN LISA, THIJS EN MEYA. WERKT BIJNA 25 JAAR BIJ DE PLUS (COOP/C1000). HOUDT VAN KOKEN MET EN VOOR HAAR GROTE FAMILIE. HET LEKKERSTE GERECHT NASI GORENG. Tekst Angélique Dortmans Fotografie Eefje Voets Vormgeving Esmée Geubbels GUUSJE.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=