8 - d’n HaDeejer wonen. Daarom koos hij voor Heeswijk-Dinther”, legt Guusje uit. Het huis in HaDee is gemeubileerd. “De dekens in het huis waren dun en we hadden het zo koud. In de winter legden we alle matrassen beneden in de woonkamer. Daar sliepen we dan samen bij de kachel.” ’DE BRUINTJES’ “We werden hier met open armen ontvangen”, herinnert Guusje zich nog. ”De heer en mevrouw Vermeulen hielpen met de kolenkit en de heer en mevrouw Smulders leerden ons kippen voeren. En als de kip rijp voor de slacht was, dan slachtte de heer Smulders de kip voor ons.” Maar niet iedereen geeft het gezin een warm welkom. “Als er rottigheid in het dorp was, kwam de politie eerst bij ons. De meeste mensen noemden ons ‘De Dekkertjes’, maar er waren er ook die ons ’De bruintjes’ noemden. In HaDee breidt het gezin Dekker uit tot negen kinderen. De kinderen worden streng opgevoed om snel in HaDee te integreren. “Vader zei altijd: ’Wij zijn nu in Nederland en leren zo snel mogelijk de regels die hier gelden.’ Ook wilde hij dat we zo snel mogelijk de Nederlandse taal goed beheersten. Wij spraken al wel Nederlands, maar het Nederlands in Indonesië was toch anders dan dat van hier.” Of het komt door wat ze al had meegemaakt, weet ze niet, maar tijdens haar jeugd was Guusje heel opstandig. “Ik vertikte het in eerste instantie om Nederlands te leren, maar toen ik hier vriendinnetjes kreeg, ging dat vanzelf. En wanneer mijn zussen mij tot aan de poort van de school brachten, ging ik niet naar binnen maar spijbelde, sprong achterop de wagen van melkman Pietje van Lijssel, en reed met hem een ronde mee.” HECHTE BAND Het leven in Nederland gaat niet altijd over rozen. Op haar negentiende verliest Guusje haar moeder, die toen al enkele jaren levercirrose had. En haar vader overlijdt een jaar later. Er zijn dan nog vijf kinderen thuis. Zus Cecil neemt de moedertaak op zich. “Het was een zware tijd,“ geeft Guusje aan. ‘WE WERDEN HIER MET OPEN ARMEN ONTVANGEN’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=