d’n HaDeejer - 9 ‘MIJN OPVOEDING HEEFT MIJ GEVORMD TOT WIE IK BEN’ “We werkten allemaal hard en moesten elk dubbeltje omdraaien.” In 2005 verliest Guusje haar zusje Jacintha aan kanker. Een heel verdrietige tijd, zeker omdat Jacintha’s man niet lang daarna voor euthanasie kiest. Hij blijkt ook terminale kanker te hebben en wil niet dat zijn twee kinderen nog eens meemaken hoe hij dezelfde lijdensweg aflegt als hun moeder. De kinderen van Jacintha worden door de hele familie opgevangen, want ook al heeft elk gezinslid van de familie Dekker inmiddels zijn of haar eigen leven, de familie is nog steeds heel hecht. Regelmatig komen broers, zussen, nichtjes en neefjes bij elkaar. Vaste prik is het familieweekend en tweede kerstdag. “Dan wordt er een paar dagen van tevoren al gekookt. Er zijn altijd zeker twee soorten vlees, twee soorten groente en een eiergerecht. De nasi goreng mag niet ontbreken. Dat is het gerecht dat mijn vader zo lekker kon maken. Tijdens het familieweekend zijn we met ongeveer zestig mensen. De meeste vrouwen staan in de keuken te koken, proeven, kletsen of gewoon gekkigheid te maken.” GEZELLIG DRUK Guusje heeft haar draai in HaDee gevonden. Ze is getrouwd met Ben, heeft een dochter, een zoon en drie kleinkinderen. De opvoeding die zij van haar ouders kreeg, heeft zij niet doorgegeven. “Mijn ouders waren heel streng. Ik heb de touwtjes laten vieren. Maar ze zeggen weleens: Van Guusje mogen we veel, maar o wee als ze op haar achterste poten gaat staan!” Op vrijdag is het in huis Jacobs-Dekker gezellig druk. Guusje past dan op haar kleinkinderen en ’s avonds komen haar zoon en dochter èn haar zus Cecil. “Allemaal mee eten!” 25 JAAR Volgend jaar werkt Guusje 25 jaar bij de supermarkt. Nu is dat de PLUS, voorheen de COOP en daarvoor de C1000. Ze wordt ook wel de oma van de Plus genoemd. Het verschil met andere supermarkten is voor Guusje duidelijk: “Toen ik net begon, kende iedereen Michel en Annie Haeve. Zij hadden de supermarkt over gedaan aan hun zoon Toine, maar waren nog altijd in de winkel om met de klanten een praatje te maken. Het was een familiebedrijf. En ook al is de supermarkt al in verschillende handen geweest, tot op de dag van vandaag maken we nog steeds tijd voor onze klanten. We sturen ook een kaartje, als we weten dat een klant ziek is of juist iets leuks meemaakt.” Elke klant die langs de kassa van Guusje komt, wordt vriendelijk te woord gestaan en geholpen waar nodig. “Mijn opvoeding heeft mij gevormd tot wie ik ben,“ zegt Guusje. “Respect hebben voor elkaar is voor mij heel belangrijk. Ik zeg altijd ’u’ tegen de klanten. Een wijze les van mijn vader heb ik heel goed onthouden: ‘Behandel een ander zoals jij zelf behandeld wilt worden’.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=