d’n HaDeejer - 9 Op 1 juni 1973 startte Theo van den Berg samen met zijn vrouw Corrie een tegelzettersbedrijf en -handel in de Graaf Wernerstraat. Theo zette tegels, Corrie verkocht ze. Een halve eeuw verder zijn er veel vergelijkingen met toen. Tekst Rob van Herpen Fotografie Ronald van Hastenberg Vormgeving Monique Raaijmakers “Ons pa was de hele dag aan het werk, en ook ’s avonds vaak nog,” neemt zoon Frank (54) ons mee naar de begintijd. “Ook toen ze enkele jaren later zich in de Dr. Boutkanstraat vestigden, waren de rollen duidelijk. Ons moeder kon heel goed praten en legde zich niet al te veel druk op. Het kwam nogal eens voor dat ze de winkel op slot deed en naar de tennisbaan ging, haha!” “En ik ging van jongs af aan al mee met ons pa, dat vond ik prachtig. Na de LTS en een opleiding tot tegelzetter was het dan ook logisch dat ik mee in de zaak kwam.” En zo veranderde de eenmanszaak in een VOF. Later, toen Theo als gevolg van reuma helemaal stopte, werd het weer een eenmanszaak, maar dan op naam van Frank. In de tussenliggende jaren gebeurde veel met het bedrijf en in de privésfeer. Monique (55), de partner van Frank, nam in 2000 na de geboorte van Femke (22) de taken over van Corrie, die al op jonge leeftijd overleed. De winkel en administratie doet Monique nog steeds. Zo is er een duidelijke taakverdeling. “De man werken en de vrouw praten, er is niks veranderd,” aldus een lachende Frank. Zware jaren De crisis in de jaren 80 ging ook aan familie Van den Berg niet voorbij. “Er gingen een paar grote klanten failliet, en daardoor kregen wij het ook lastig. We schaalden af: van zo’n 15 medewerkers weer helemaal terug naar nul. Alleen ons pa en ik.” En ook twee jaar geleden was het een zwaar jaar. Zowel zus Meriam (51) als pa Theo stierven. Dat hakt er natuurlijk heel erg in. Passie voor het werk Als je kijkt naar de toekomst van het bedrijf, kun je eigenlijk een copy maken van het verleden. Zoon Max (21) heeft dezelfde passie als zijn vader. Na zijn opleiding kwam hij ook in de zaak. Na een paar weken stage wist hij het zeker. Hij werkt al helemaal zelfstandig en dat gaat hem goed af. “Meestal werk ik alleen, maar soms, zoals laatst bij Stanserhorn, waren we met een grote groep aan het werk. Dat is natuurlijk wel gezelliger,” aldus Max. “Het vak is hetzelfde gebleven. Er zijn wel wat dingen die anders zijn dan in de begintijd van ons pa. Nu wordt alles gelijmd en vroeger gingen de tegels allemaal in de specie. De tegels zijn ook allemaal groter geworden en we boren tegenwoordig allemaal keurig de gaatjes in plaats van het hakwerk van vroeger.” Toch blijft het veel sjouwwerk. En daarom wordt er ’s avonds niet meer gebeund, zoals Frank vroeger na een lange werkdag nog deed. Vet op de botten Zuinigheid zit er ook bij de jonge generatie in. Zuinig op de materialen en op de centjes. “Want je moet als ondernemer wat vet op de botten hebben, dat hebben we wel geleerd van de moeilijke jaren 80. En als Max zijn geld uitgeeft, doet hij dat bij voorkeur in de kantine van VV Heeswijk. “Ik wil wél de financiën en administratie leren, van ons moeder. Dan weet ik tenminste wél wat er op de bank staat,” zegt Max terwijl hij lachend Frank aankijkt. “Het wordt tijd dat je ook een partner vindt, dan kun je die dat mooi allemaal laten doen,” grapt Frank terug. Dus bij deze een oproep. Tekenend voor de onderlinge verhoudingen, die zijn opperbest. ‘Het vak is hetzelfde gebleven. Er zijn wel wat dingen die anders zijn dan in de begintijd van ons pa’ - MAX VAN DEN BERG -
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=