d’n HaDeejer - 17 Gedreven talent Zijn broers vonden Peter van der Voort (63) nog te klein om muziek te maken: een drijfveer om te laten zien wat de ‘kleine’ Peter in huis had. “Als kind sjouwde ik muziekstandaarden in het Heeswijkse parochiehuis mee naar boven. Die stonden in de muffe kelder onder het huidige Willibrordcentrum. Ik moest eerst het ritmisch dictee kennen. Daarna kreeg ik een bugel, wel een flink gedeukte, maar ik was erg blij en mocht meespelen in het opleidingsorkest. Na twee jaar mocht ik bij het groot orkest. Ik oefende vaak, leerde veel, maakte snelle stappen van derde, naar tweede, naar de eerste bugelpartij.” De wereld van jazz “Rond mijn twintigste werd ik gevraagd over te gaan op altsaxofoon. Voor het concours werd ik gevraagd tussentijds de hoornpartij voor mijn rekening te nemen. In die tijd las ik in de krant over een jazzcafé in Den Bosch: De Kaketoe. Ik was nieuwsgierig. Ik wilde meer. En zo gebeurde het dat ik mij daar aangemeld heb voor workshops en iedere zondagmiddag naar de grote stad ging. Later kwam ook de tenorsax op mijn pad.” Écht muziek maken “In De Kaketoe waren workshops, onder andere van de bekende Paul van Kemenade uit Tilburg. Ik speelde er met m’n sax, improviseerde solo’s. Op een klein podium. In de grote stad. Met allemaal vreemden om me heen. Anita, intussen mijn echtgenote, ging soms mee. Ik kon er helemaal mijn ding doen, musiceren met anderen. Op een hoger niveau. Er kwamen veel muzikanten uit heel Nederland naar Den Bosch, maar ook wereldberoemde artiesten als de Amerikaan Marc Lewis, die door ons land toerde. Ik leerde er écht muziek maken, heel veel improviseren, akkoorden opschrijven. En vastleggen wat we bedachten in notenschrift. Mijn eerste schreden op het componistenpad. Ik ondervond dat achter de horizon van noten, de muziek pas echt begint.” Een andere wereld Het waren memorabele tijden. Voor een simpel boerke als ik. Uit Heeswijk. Maar ik genoot. Ik dronk enkele biertjes, waar de meesten aan de hasj en de wiet waren. Het was een andere wereld met bijzondere verhalen. Zo kon de wc-deur nooit op slot. Totdat één van de muzikanten, genaamd Piet, op een zondagmiddag de deur repareerde. We speelden het nummer ’A Piet’s Door’, geschreven door Marc Lewis, hilarisch! En die keer dat ik mijn sax-koordje was vergeten. Sjan, van achter de bar, had de oplossing. Ze trok haar ceintuurtje uit haar jurkje. Ik heb die middag gewoon kunnen spelen. Hier heb ik mijn liefde voor jazzmuziek ontwikkeld, waar ik tot op de dag van vandaag nog actief in ben.” Actief in bandjes Al vijftig jaar is Peter actief bij de Koninklijke. Onlangs werd hij hiervoor onderscheiden. Daarnaast repeteert hij tot op de dag van vandaag meerdere avonden per week in bandjes. “Door de jaren heen speelde ik steeds bij verschillende groepjes. Van een bigband in Rosmalen, naar een jazzy band in Helmond, naar een coverband in Veghel en een jazz-rockband in Eindhoven. Bij de laatste twee ben ik al vele jaren actief. Op de altsax, de tenorsax en soms ook op mijn eigen gereviseerde baritonsax. Want naast spelen ben ik ook bedreven geraakt in het onderhouden van mijn eigen instrumenten en bouw ik zelfs aan een uniek nieuw instrument.” ’Achter de horizon van noten, begint voor mij de muziek pas echt’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=