d'n Hadeejer februari 2024

d’n HaDeejer - 23 Nadelen Op de vraag of het alleen maar rozengeur en maneschijn is of dat er ook dingen wat minder leuk zijn, moet ze nadenken. “Wat ik lastig vond is dat we net gingen samenwonen en toen ging ik weg. We kwamen allebei vanuit huis, dus het was nog zoeken hoe we dat allemaal moesten doen. Daar kon ik minder bij zijn. En ik zag mijn vriendinnen ineens niet meer zo vaak. Iedereen maakt leuke dingen mee en ik wil weten waar zij mee bezig zijn, wat ze allemaal doen. Ik hou wel van gezelligheid, ik wil graag overal bij zijn. In het begin plande ik de weekenden helemaal vol, maar dan ging ik doodmoe op maandag weer op pad. Ik moest echt zoeken naar de balans met privé. Gelukkig hebben mijn familie en vrienden er be- grip voor, als ik ergens niet bij kan zijn. Ze vinden het vooral fijn dat ik op mijn plek zit.“ Bo is nog steeds Bo Ben je veranderd sinds je bij defensie werkt? “Ik ben nog steeds Bo,” zegt ze lachend. “Ik sta nu wel steviger in mijn schoenen dan op mijn 19e. Het is goed dat ik dit pas op mijn 26e ben gaan doen. Ik heb veel geleerd in de opleiding verpleegkunde: mijn mening geven, mezelf ontwikkelen. Ik was eerst meer verlegen. Nu kan ik wel gaan staan voor mijn mening. Ik ben bij defensie denk ik wel wat directer geworden. Doordat we zo gewend zijn samen te werken, kan ik me wat eerder storen aan mensen die erg bezig zijn met zichzelf. Of mensen die overal te laat komen.” De toekomst Zoals iedere militair kijkt ook Bo uit naar haar eerste uitzen- ding. “Daarvoor ben ik dit gaan doen. Ik wil daar het liefst in de eerste hulp tent gaan werken. Daar moet je gewonden snel stabiel krijgen en dan moeten ze weer door. De span- ning, het acute, het schakelen, dat lijkt me heel vet. Dat zou ik graag willen.” En wat vindt haar familie daar dan van? Ze lacht: “Ons pap vindt het alleen maar gaaf. Ons mam ook, maar ze vindt het ook wel spannend. Bart ook, maar hij is vooral bang dat ik psychisch trauma oploop. Daar worden we wel echt goed in begeleid trouwens. We krijgen ook verplichte gv-lessen (red.: geestelijke verzorging). Er wordt veel aandacht aan besteed. Dus daar ben ik niet bang voor. Ik ben gewoon mega enthousiast om dit te doen en ik vind het echt heel fijn dat ik zoveel support krijg van de mensen om me heen.”