d'n HaDeejer maart 2024

d’n HaDeejer - 19 MOEILIJKE TIJD “Onze kinderen waren nog klein toen er bij mij borstkanker geconstateerd werd. Onze wereld stortte in. Ik doorliep een lang revalidatietraject. In die periode heb ik me vaak eenzaam en ver van huis gevoeld. Het hele ziekteproces duurde meerdere jaren. Daarna ben ik op taalles gegaan en doordat mijn kinderen inmid- dels op school zaten en goed Nederlands spraken, heb ik ook van hen veel geleerd. Uit gewoonte bleven Frank en ik nog steeds Engels met elkaar praten.” “In 2018 zijn we voor het eerst als gezin naar Peru terug gegaan. Máximo en Oskar hebben daar tijdelijk op een Spaanstalige school gezeten. Bij terugkomst in Neder- land was hun Nederlandse woordenschat beduidend afgenomen. Inmiddels zitten beide kinderen op de middelbare school en is er na hard werken geen sprake meer van een taalachterstand.” PERUAANS OF NEDERLANDS “Als ik terug kijk naar mijn eerste periode in Nederland, had ik veel eerder contact moeten zoeken met mijn omgeving. Dat is toch de sleutel naar integratie. Verder moest ik in het begin erg wennen aan het koude en vochtige klimaat hier. Ik had nog nooit sneeuw gezien. Inmiddels houd ik er zelfs van.” “Wat nooit echt zal wennen is de manier waarop we in Nederland feestdagen vie- ren. In Peru worden deze dagen intenser beleefd met familie, uitbundig dansen en veel lekker eten. Ik kook regelmatig Peruaans. Mijn ‘Ceviche’ is favoriet bij mijn gezin. Ik deel het recept graag met jullie!” “Onze kinderen zijn meer Nederlands dan Peruaans. Toch sluit ik niet uit dat we als gezin nog eens definitief terugkeren naar Peru. Frank droomt hier nog meer over dan ikzelf. Deze zomer gaan we met zijn vieren op vakantie naar Peru. Misschien is dit wel een start van een nieuw avontuur. Wie zal het zeggen”, besluit Elsa. ‘IK HAD NOG NOOIT SNEEUW GEZIEN!’