d'n HaDeejer maart 2024

30 - d’n HaDeejer Hij woont inmiddels al langer in Slabroek dan dat hij in Heeswijk-Dinther woonde, maar is geboren en getogen in ons dorp. Hij heeft er mooie herinneringen aan. “Het was bij ons thuis ‘gek speulen’, vonden mijn klasgenoten. We hadden een grote verkleedkist. Dan trokken we iets aan en voerden toneelstukjes op.” Ondanks deze prille acteerervaringen lag een carrière op het podium niet direct voor de hand. Mark studeerde Sociale Geografie en schreef als journalist over Nederlandse ontwikke- lingsprojecten in derdewereldlanden. “In de jaren ‘80 begon ik er cabaret bij te doen, als hobby. In het begin had ik nog geen auto en reden vrienden mij naar een optreden. Behalve de chauffeur dronken we ons onder- weg behoorlijk in, ja ik ook, en daarna mocht ik op.” Geld werd er nauwelijks verdiend in die tijd. “Ik schreef brie- ven aan iedereen dat ik in te huren was voor 125 gulden. Ik ben van ver gekomen en heb een hele trage carrière gehad, maar dat geeft niets. Ik speelde die eerste jaren heel veel, maar vaak op andere plekken dan in theaters. Pas nadat ik cabaretprijzen won en bij een impresariaat kwam, begon het een beetje te lopen.” VREEMDE EEND Hoewel zijn speellijst indrukwekkende vormen aannam, hoorde hij landelijk gezien niet tot de bekendste caba- retiers. “Mijn Brabantse inborst heeft niet altijd meege- werkt in de ‘ratrace’. Ik bemoeide me niet met televisie en Amsterdam. Ik was een beetje een vreemde eend in de bijt. Het cabaret wat ik deed, was ook minder popu- lair; bij mij lag de focus meer op lokale dan op landelijke actualiteiten. Sommige cabaretiers denken een luis in de pels van de regering te moeten zijn. Ik ben ook maat- schappijkritisch, maar als iemand anders een andere mening heeft: prima. Ik hoef mijn mening niet op te dringen aan mensen. Ik ben geen cabaretier geworden om beroemd te worden, maar om te spelen en mensen aan het lachen te maken. Ik speel net zo lief in De Horst in Venhorst als in de Kleine Komedie. De eerste drie cri- teria zijn voor mij lachen, lachen en lachen. Ik maak een programma voor mensen met het IQ van een grondeek- hoorn, maar ook voor de Nobelprijswinnaar, en alles wat daartussen zit. En verder zie maar. Haal eruit wat je eruit wilt halen.” KRITIEK Zijn programma’s hadden vaak een nostalgisch karakter. Dancing Lunenburg, Pukkie de pony uit de Balledonk, carnaval in hotel Kuipers, het is allemaal langsgekomen. Ook werden zijn familieleden vaak aangehaald. “Mijn moeder moest daar wel aan wennen en ook aan het hele idee dat ik cabaretier werd, trouwens. Later werd ze mijn grootste fan; ze knipte alle artikelen over mij uit