d'n HaDeejer maart 2024

en ging vaak mee naar premières. Ze nam dan zelfgebakken tul- banden mee, die ze in de foyer uitdeelde. Eén keer vroeg ze me om de recensent van de Volkskrant aan te wijzen, omdat die al- tijd vervelende stukjes schreef. “Kun je niet eens een leuk stukje schrijven?” vroeg ze, terwijl ze hem een stukje tulband gaf. “Je ziet toch dat die jongen z’n best doet!” Dat was de eerste keer dat er een positieve recensie in de Volkskrant stond. In het be- gin had ik wel een dag of drie last van een slechte recensie, nu allang niet meer. Dit is het, ‘take it or leave it’. Ik streef er naar om elke voorstelling net iets beter te maken dan de vorige.” TOEKOMST Tijdens de coronaperiode speelde Mark al even met de ge- dachte om te stoppen. “Voorstellingen werden toen zo vaak gecanceld, dat ik dacht: ik kap ermee en ga lekker in de wei werken. Maar ik wilde er toch een mooi einde aan maken. Mijn laatste programma gaat over het einde. Hoe stop je nou? Kun je wel stoppen, of blijft het altijd doorgaan?” Hij is in elk geval niet van plan om niets te gaan doen. “Afgelopen jaar heb ik meege- werkt aan een toneelproductie in Ravenstein. Daar heb ik alles gedaan, schrijven, produceren, hekken sjouwen, sponsoren werven en kaartjes verkopen. Dat is me heel goed bevallen. Volgend jaar gaan we een stuk over Pater van den Elsen maken in Gemert. Daar heb ik heel veel zin in. Ik hoop ook nog een keer een stuk voor De Kersouwe te mogen schrijven; dat heb ik eerder ook gedaan. Als je in je eentje op het podium staat, ga je het misverstand omarmen dat je ertoe doet. Dat is niet goed. Ik wil na al die jaren heel graag samenwerken met andere mensen.” DE KERSOUWE De Kersouwe als eindplek is een bewuste keuze; het is een bijzondere plaats voor Mark. Zijn vader en zijn moeder hebben er op het toneel gestaan en oom Alberto van Aspert was er vele jaren voorzitter. “Het lijkt wel of ik er ben geboren. Er is maar één theater waar ik al mijn programma’s heb gespeeld, dat is De Kersouwe. Vaak regende het, maar dat maakte niet uit; het gaf een soort oergevoel. De binding met de natuur maakt een optreden in de buitenlucht zo bijzonder!” Of hij het zelf droog houdt op 15 juni, weet hij nog niet. “Ik sluit wel met iets emotio- neels af in deze voorstelling. Ik vraag me af of dat goed gaat in De Kersouwe. Maar ik verwacht niet dat ik huilend in de armen van ons Heleen val. Na de voorstelling treedt RUM op; daar zing ik altijd even mee. Ik kijk er naar uit en vind het een enorme eer om in De Kersouwe af te sluiten.” De allerlaatste voorstelling van ’Podiumbeest ontsnapt’ is te zien op zaterdag 15 juni in De Kersouwe. Er zijn nog kaarten beschikbaar via www.kersouwe.nl . d’n HaDeejer - 31