d'n HaDeejer mei 2024

d’n HaDeejer - 19 Gijsbert van der Heijden, die al veertig jaar als jager in dienst is van de Heer van Heeswijk, en Johannes Heijligers, ruim tien jaar ‘dienaar van justitie te Heeswijk’. verklaren dat ze Peter van Mil kenden, en hem ter plaatse genaamd ‘in den Wildenberg’ hadden aangetroffen de ‘konijnspijpen toe makende’. Verder hadden ze gezien dat Van Mil vijf konijnen uit een pijp haalde en die in een zak stopte. Tijdens deze ‘baldadigheden’ werd hij geassisteerd en vergezeld door een zwart hondje. Spelletjes in het zand Jan van Gemert verhaalt over zijn ervaringen als jonge tiener op de Klûskesberg in het blad van heemkundekring De Wojstap. ‘Wij waren Dintherse jeugd. Een van de ontspannin- gen was een bezoek aan de Hezikse Berg. De berg opren- nen was het begin van de pret. Ons groepje van vier tot zes jonge tieners met jongens en meisjes daarin, wist zich op een onschuldige manier met spelletjes in het zand en tussen de bomen van de grote berg best te vermaken. Na een paar uur werd de dorst een reden om Stanserhorn op te zoeken. Buiten kon gratis water uit de put worden gebruikt om te wassen, maar werd door ons tevens gedronken. Een flesje fris, chocomel of soms een ijsje werden vermoeid en zittend op het terrasje feestelijk soldaat gemaakt. Hier woonde een bekende kastelein met enige schone dochters, terwijl hij zelf als gemeentearbeider, maar ook als postbode alom bekend was. Jan van Sleeuwen was tweemaal getrouwd en had vele kinderen.’ Naam Stanserhorn De naam Stanserhorn is ontstaan met een knipoog naar de Klûskesberg. Werd vernoemd naar de berg van bijna twee- duizend meter hoogte in Zwitserland, gelegen bij het plaatsje Stans. Een reus dus vergeleken met het directe achterland van het café met een hoogte van vijftien meter. Marinus van Aspert, architect te Heeswijk, kreeg in 1934 de opdracht van Jan van Sleeuwen voor het tekenen van woonhuis, café en winkeltje. Hij was in Zwitserland op vakantie geweest en bedacht de naam. Onbetekenende zandhoop Na de Tweede Wereldoorlog was zand en grind schaars en duur. Voor het beton van funderingen van gebouwen en zandaanvullingen was het gratis zand van de Klûskesberg een uitkomst. Per paard en wagen werd een groot deel van de berg afgevoerd. Citaat Jan van Gemert: ‘En zo werd de plaatselijk zeer gewaardeerde berg tot een onbetekenende zandhoop gedegradeerd.’